Het zit niet in de aard van de zorgprofessional om bij de pakken neer te gaan zitten. Ook niet wanneer het hem of haar aan voldoende beloning ontbreekt. En het is juist deze typerende eigenschap die ervoor zorgt dat de zorg nog loopt, al voelen vele zorgmedewerkers zich miskend. Als directeur van een thuishulporganisatie die zorgt voor mantelzorgondersteuning heb ik wekelijks contact met onze ruim 800 vaste medewerkers die via verschillende manieren meer dan 10.000 hulpbehoevende ouderen in zowel thuissituatie als in verzorgingshuizen ondersteunen en begeleiden. Via hen weet ik dat de échte motivator in de meeste gevallen te vinden is in de praktijk.
Innerlijke drive
Zo weet ik dat voor onze mensen de innerlijke drive in combinatie met de waardering vanuit hun cliënten het belangrijkste is. Als cliënten in een verpleeghuis dankzij de ondersteunende huiskamerbegeleiding een goede dag hebben, weten onze medewerkers dat ze voor iemand het verschil hebben kunnen maken. Rijk hoeven ze er niet van te worden en dat lijkt misschien cliché, maar is daarom niet minder waar: de echte rijkdom zit vanbinnen. Die dragen ze met zich mee wanneer ze moe en voldaan terug naar huis fietsen.
Ook vakbond De Unie benadrukt de niet-financiële kant: “De lonen stijgen, maar daarmee zijn de regelgeving, druk en overbelasting niet opgelost”, aldus bestuurder Joop Voesten. Meer geld is dus niet altijd een vereiste, een eerlijke verdeling van de lasten is dat wel. Uit de miljoenennota bleek dat het veelal uitgeputte zorgpersoneel en hun belangenorganisaties geen structurele loonsverhoging hoeven te verwachten. Het blijft zoals het er nu naar uitziet bij twee incidentele bonussen. Maar willen we in de toekomst voldoende verpleegkundigen en verzorgenden ter beschikking hebben, zullen we toch op zoek moeten naar structurele oplossingen.
Andere handen
Wat is dan die oplossing?, hoor ik u denken. Vakbonden roepen om meer budget, om zo meer personeel te kunnen inroosteren en zorgmedewerkers beter te kunnen belonen. Wat nou als dat ondersteunend personeel uit een andere hoek komt? Meer handen aan het bed en aan de rolstoel. Andere handen. Naast mantelzorgondersteuning voor de langer thuiswonende senior, ondersteunen onze medewerkers ook zorgprofessionals in verpleeghuizen. De noodzaak van die extra ondersteuning wordt beaamd door Mylène Schievink-Mosterd van zorgorganisatie Inovum in Loosdrecht, waar wij ruim een halfjaar mee samenwerken. Naast het feit dat deze extra ondersteuning goed is voor het welzijn en levensgeluk van de bewoners, helpt het ook bij het opvangen van de toenemende werkdruk en helpt het uitval door ziekteverzuim onder de medewerkers van de verpleeghuizen voorkomen.
Onze medewerkers ondersteunen hen waar mogelijk. Dat geeft de zorgprofessionals met wie Mylène werkt meer lucht. Ook vakbond De Unie onderstreept dit effect. Door de enorme werkdruk komt het stukje welzijn algauw onder druk te staan, helemaal tijdens de huidige coronacrisis. En met het oog op de vergrijzing ziet het er niet naar uit dat deze druk gaat afnemen in de toekomst. Echte steun is tastbaar en kan komen vanuit de thuishulporganisaties.
Alles even vloeibaar
Als het geld voor meer handen aan het bed niet van de overheid kan komen, dan is dit het beste alternatief. Een alternatief dat bovendien door veel verzekeraars (deels) wordt vergoed. Deze kans op een toevoeging van ondersteuning in de zorg moeten we nu pakken. Deze crisis maakt alles even vloeibaar, laten we daar op een positieve en structurele manier gebruik van maken. Als we nu de extra financiële opties pakken en uitproberen, hebben we er straks als deze crisis voorbij is een belangrijk stukje gereedschap bij.
Floris Vervat
Oprichter en directeur Senior Service