Tot mijn verbijstering heeft deze week Zorgverzekeraars Nederland, namens alle zorgverzekeraars, besloten 50 miljoen euro terug te vorderen van de zorgaanbieders die wijkverpleging hebben geleverd.
Het gaat hier om geleverde zorg aan burgers die in 2015, het eerste jaar na de wetswijzigingen, meer is geleverd dan volgens de productieplafonds van de zorgverzekeraars, die zij zorgaanbieders hebben opgelegd.
Bij diezelfde zorgverzekeraars is door velen al bij de inkoop van de wijkverpleging voor 2015 aangegeven, dat zij te weinig wijkverpleging hebben ingekocht. Dit had alles te maken met het feit dat de lichtere zorg in verzorgingshuizen moest afnemen en de zorg in de wijk daarvoor in de plaats dan juist zou toenemen. Immers de zorgvraag blijft, maar verschuift naar zorg thuis en dus naar de wijkverpleging.
Langer thuis
Het beleid van jou, Martin, wordt nu doorkruist. Jij geeft aan dat ouderen langer thuis willen blijven wonen en pas als het echt niet anders meer kan in het verpleeghuis moeten worden opgenomen. Daar moeten we als maatschappij op in spelen en dat was de opdracht voor de zorgaanbieders. Bovendien wil je graag de totale kosten van de gezondheidszorg omlaag brengen om deze betaalbaar te houden.
Wij voeren dit beleid uit. Wij verlagen het aantal verzorgingshuisbedden en leveren meer zorg bij ouderen thuis. De zorgvraag van ouderen vullen wij dus in de wijk in. Daarmee besparen wij op dure verzorgingshuisbedden en biedt cliënten de mogelijkheid langer thuis te blijven wonen. We zetten dus meer uren in op de per saldo veel goedkopere wijkverpleging. Daarnaast merken we dat ziekenhuizen ook eerder patiënten naar huis sturen, waardoor er ook meer vraag is naar wijkverpleging.
Toch wordt het meer geleverde in de wijkverpleging nu teruggevorderd, terwijl wij de samenleving geld besparen omdat we het beleid uitvoeren. Als zorgaanbieders worden wij nu dubbel gestraft. Wij krijgen nu zelfs een boete op het ingezette beleid dat wij wel uitvoeren. Er zijn zorgaanbieders die bouwen de intramurale zorg niet af en leveren ook niet meer zorg in de wijk. Zij ontvangen extra gelden voor dure intramurale bedden en krijgen geen boete voor geleverde zorg in de wijkverpleging. Zorgaanbieders die dus niet het beleid uitvoeren worden beloond en wij die dit wel doen worden gestraft.
30 miljoen over
Dit terwijl er op het totale budget voor de wijkverpleging landelijk gezien nog 30 miljoen over is! Er is dus geen budgettair systeem. Substitutie tussen WLZ en ZVW blijkt in de praktijk niet mogelijk te zijn, er zit een soort muur tussen. Terwijl het beleid ook beoogt juist te ‘ontschotten’.
Dit ontschotten was ook bedoeld om zoveel mogelijk het budget de cliënt te laten volgen en de cliënt keuzevrijheid te bieden. Dit betekent dat de organisaties die het best bekend staan en goede kwaliteit leveren, de meeste klanten krijgen. Als beloning word je daar dus voor bestraft! Kwaliteit wordt niet beloond, maar beboet!
Door het wegvallen van diverse grotere thuiszorgorganisaties hebben wij een toeloop van cliënten gekregen in 2015, terwijl daar bij de zorginkoop geen rekening mee gehouden is. We zaten immers in een transitiejaar.
Ik kan dit niet meer uitleggen! Martin en Andre, kunnen jullie mij dit uitleggen? Hoe moet ik, als bestuurder die graag open en transparant wil denken en doen, nu dit beleid uitvoeren?
Graag verneem ik van jullie een uitleg die ook mijn medewerkers begrijpen.
Met vriendelijke groet,
Laurent de Vries, Bestuurder Viattence, @LaurentdeVries
