Is een andere manier van zorg berekenen en afrekenen beter voor de cliënt? Krijgt de cliënt dan meer en betere zorg? Volgens mij leidt de diversificatie van afrekenmethodes alleen maar tot meer secundaire kosten voor administratie en verantwoording, en tot minder middelen voor het leveren van de daadwerkelijke zorg. Als we het niet anders gaan doen, schieten we er niets mee op.
Financiers van de zorg zoeken al decennialang naar methoden om zoveel mogelijk waar voor hun geld te krijgen. Waar ooit sprake was van een budgetfinanciering in de intramurale zorg, waarbij voor bepaalde soorten zorg toeslagen verdiend konden worden, werden later zorgzwaartepakketten geïntroduceerd. Voor andere soorten zorg (en zeker in de cure) zijn DBC’s bedacht. Na de uurtje-factuurtje-afspraken in de thuiszorg met een plafond per jaar, worden nu weer budgetten toegekend, waarbij de inzet en uitnutting wordt overgelaten aan de zorgaanbieder en de professional. Daarbij ontstaan weer de wachtlijsten die er vijftien jaar geleden in de thuiszorg ook waren.
Niet meer relevant
Een andere systematiek is prima. We moeten vooral blijven zoeken naar de beste methode om kwaliteit te belonen en de prijs-prestatie zo hoog mogelijk te krijgen. Maar één ding moet niet vergeten worden: het afschaffen van allerlei metingen en verantwoordingen die niet meer relevant zijn voor de nieuwe afrekenmethodiek. Bij alle veranderingen in registratie en verantwoording wordt maar weinig afscheid genomen van oude meetwaarden en wordt de nieuwe registratie simpelweg toegevoegd. Het gevolg? De registratiedruk neemt alleen maar toe. Met name met de introductie van budgetten voor een groep van cliënten (populatiebekostiging) of resultaatbekostiging blijven onder druk van AOIC en accountants bestaande registraties in stand.
De diversiteit in verantwoordingen leidt binnen een organisatie ook tot extra complexiteit. Doordat het aantal financieringsbronnen van een zorgaanbieder is toegenomen en zelfs voor één financier meerdere verantwoordingsmethodieken gehanteerd worden, wordt het werk van de functionarissen in het administratieproces ingewikkelder. Ook de zorgprofessional krijgt nog steeds meer last van de verschillende regels rond registratie en verantwoording.
Schaf registraties af
Mijn pleidooi: beperk het aantal verschillende verantwoordingsmethodieken. Breng de verantwoording per financier terug tot één uitvoeringsvariant. En wanneer de financiering verschuift van een inspanningsmethodiek naar een resultaatfinanciering, schaf dan zoveel mogelijk registratie af die niet bijdraagt aan de onderbouwing van het resultaat. Heel concreet: schaf voor elke nieuwe meetwaarde die geïntroduceerd wordt, twee of drie andere registraties af. Alleen dan zal vernieuwing ook tot verbetering leiden.
Wie durft het echt anders te doen?
Productmanager VVT en jeugdzorg bij Centric
