De komende weken zullen we, als het kabinet tot beslissingen komt, geconfronteerd worden met de uitkomsten van het overleg in het Catshuis. Ook de gezondheidszorg zal niet ontkomen aan de bezuinigingsmaatregelen. En dat is terecht. Het kan doelmatiger in de zorg.
Burger betaalt
Ik vrees echter dat dit kabinet de bezuinigingen vooral bij de burger zal neerleggen in de vorm van minder pakket voor meer premie en hogere eigen bijdrages en hoger eigen risico.
Onnodige kosten
Maar wie weet durft het kabinet de gevolgen van het huidige stelsel in de zorg onder ogen te zien. Mijn inschatting is dat de weg van de marktsturing tot nu toe, los van alle bureaucratie, meer dan 1 miljard aan onnodige kosten met zich mee heeft gebracht. In dat verband verwijs ik ook naar het proefschrift van mevrouw Hasaart. Overigens ook uit de laatste marktscan medisch specialistische zorgvan de NZA blijkt dat er sprake is van een forse volume stijging in het zogenaamde b-segment. Daar ook de vraag of dit altijd medisch noodzakelijke zorg is geweest.
Uitkomstmeting
Tot nu toe zet de minister de fictie van de marktsturing in de zorg ijzeren heinig door. Nu zo langzamerhand duidelijk wordt dat de DBC’s en nu de DOT’s niet de gewenste resultaten opleveren is de nieuwste vlucht voorwaarts; de uitkomstmeting. Theoretisch niets op aan te merken maar in de praktijk zeer moeizaam te realiseren.
Kentering
De marktsturing gaat dan ook meer en meer het karakter dragen van een op de tekentafel bedacht model dat tot elke prijs moet worden doorgezet. Maar de laatste tijd is er duidelijk sprake van een kentering in de discussies over de sturing van de gezondheidszorg. Het verslag van de bijeenkomst van “zorgpoort” van 15 maart in Nieuwspoort heeft als kop: ‘Regionale financiering met focus op gezondheid is experiment waard’.
Regionaal
De regio als ordenend principe in de zorg wordt weer ontdekt. En terecht. Burgers halen hun zorg dichtbij en uit elk onderzoek blijkt dat samenwerking tussen zorgaanbieders op regionaal niveau binnen een regionaal budget de doelmatigheid en de kwaliteit van de zorg bevordert. Bezuinigen doe je met zijn allen. Maar dan moet je ook invloed kunnen hebben op de organisatie van de zorg. Dat betekent dan ook dat binnen een regio alle relevante partijen niet vrijblijvend mee moeten kunnen praten over de regionale inrichting van de zorg. De overheid, als democratisch gelegitimeerd orgaan en verantwoordelijk voor de kwaliteit, toegang en betaalbaarheid van de zorg neemt uiteindelijk de beslissingen. Niet de concurrentie staat dan voorop, maar de samenwerking. Het is te hopen dat in het Catshuis deze werkelijkheid gaat doordringen.