Dezelfde dag namen we in goed overleg onder meer het besluit onze zorg- en verpleeghuizen te sluiten voor bezoek. (Voor de duidelijkheid: een heftig besluit, na en met stevige emoties. Dit gaat je nooit in de koude kleren zitten!) De dag erna zaten we met alle bestuurders van de VVT-sector in de regio om de virtuele tafel: wat weten we? Welke vragen hebben we? Hoe kunnen we elkaar helpen?
We hielpen elkaar
Tijdens de eerste golf hadden wij wekelijks een digitaal overleg met alle zorgbestuurders in de regio Midden- en Noord-Limburg, samen met de voorzitter ROAZ-Limburg en de Directeur Publieke Gezondheid van de Veiligheidsregio. Toen het nodig bleek, organiseerden wij binnen een week een corona-centrum, bestaande uit een thuiszorghotel en een huisartsenpost. Het was overduidelijk: alle partijen hadden maar één belang: de zorg ‘in de lucht’ houden. Als één van de collega’s een probleem had met de personele bezetting of met hulpmiddelen of …… we hielpen elkaar. Geld was geen issue, daar keken we later wel naar.
Midden in de crisis kreeg De Zorggroep ook nog te maken met de evacuatie van een verpleeghuis, door een brand in het natuurgebied de Meinweg. Na het eerste signaal van een mogelijke ontruiming, hadden we binnen 30 minuten alle collega’s om tafel die een rol te spelen hadden bij de mogelijke evacuatie. Vervolgens hadden we binnen anderhalf uur voor alle cliënten opvangplekken geregeld en diezelfde avond, alles bij elkaar binnen 5 uur, was de evacuatie afgerond.
Ik had wekelijks afstemming met een afvaardiging van Ondernemingsraad en Cliëntenraad, en regelmatig telefonisch contact met de voorzitter van de Raad van Toezicht. Ik werd iedere maand een keer gebeld door zorgkantoor en inspectie: hoe gaat het en kunnen we iets voor jullie betekenen?
Beleidsmatige keuzes
Natuurlijk zijn er ook zaken niet goed gegaan en kunnen beleidsmatige keuzes van het kabinet, van de regio en van onze organisatie best ter discussie worden gesteld met de kennis van nu. Die evaluaties moeten zeker plaatsvinden, voor zover dat niet al gebeurd is. Waar volgens mij echter alle bestuurders in de regio het over eens zullen zijn, is dat we zowel een enorme bereidheid tot samenwerking hadden als een enorme resultaatgerichtheid.
Hoe anders werd dat in de tweede golf, die voor onze regio, althans in de verpleeghuiszorg en thuiszorg, minder heftig was. Overleggen gingen weer meer tijd kosten, er was meer afwezigheid en resultaten lieten op zich wachten. Ook gingen verzekeraars, inspectie en zelfs het ministerie vragen stellen: ze wilden informatie, ze wilden plannen voor ‘code zwart’ et cetera. Bestuurlijke drukte. Echt 180 graden anders dan de eerst golf. Waarom? En heeft die andere aanpak iets opgeleverd, behalve papier? Ik hoop dat ook dit wordt geëvalueerd.
Ik hoor om me heen veel mensen zeggen dat we niet terug moeten naar het oude. Het nieuwe normaal zou omarmd moeten worden, hoewel we nog niet exact weten wat dit is. Uiteraard wil ik ook ik niet meer terug naar de eerste golf van corona-besmettingen, gezien het leed dat heel veel mensen hebben gehad (en nog steeds hebben). Voor de samenwerking in de regio was het echter een zegen, die inmiddels alweer even achter ons lijkt te liggen.
Marc van Ooijen
Voorzitter raad van bestuur De Zorggroep Noord- en Midden-Limburg in Venlo