Er zijn patiënten met een zorgvraag die weinig met een ziekenhuis te maken heeft. Ze hebben weliswaar een lichamelijke klacht, waar een specialist hen voor kan behandelen, maar zij hebben niets aan de uitgebreide infrastructuur in het ziekenhuis. Deze patiënten kunnen het beste naar de anderhalve lijn.
Sjoerd, negen jaar oud, heeft een vervelende klacht: bedplassen. Niet levensbedreigend, maar Sjoerd schaamt zich behoorlijk. Zijn ouders hebben zelf geprobeerd met gezond verstand het op te lossen, en ook de medicatie van de huisarts hielp niet. Dus op naar het ziekenhuis, waar hij volgens de richtlijnen verschillende onderzoeken zal doorlopen en geholpen kan worden door een multidisciplinair team van medisch specialisten, paramedici en verpleegkundigen.
Infrastructuur en protocollen
Ieder jaar besteed ik denk ik wel ongeveer eenderde van mijn tijd aan patiënten die een klacht hebben, maar eigenlijk geen behoefte hebben aan de uitgebreide infrastructuur en de vele protocollen die wij in het ziekenhuis hebben opgetuigd. Het is fijn dat de OK, de IC, het laboratorium en andere afdelingen klaarstaan mocht er iets mis gaan in de behandeling van Sjoerd maar de kans dat hij gebruik zal maken van al die voorzieningen is klein, heel klein. Dit leidt tot de vraag of we dan deze patiëntenstroom, die niet veel heeft aan een ziekenhuisomgeving, niet anders en beter van dienst kunnen zijn. Waarbij anders goedkoper betekent, en beter ook echt beter.
Veel patiëntengroepen komen naar het ziekenhuis voor de expertise van de medisch specialist, zonder dat zij de infrastructuur van een ziekenhuis nodig te hebben. Maar aangezien de meeste medisch specialisten in dat ziekenhuis werken, betaalt iedere patiënt die binnenkomt wel mee aan de exploitatie van het ziekenhuis. De ziekenhuisfinanciering is mede gebaseerd op dit soort ‘verkeerde plek-patiënten’.
In de vergoedingsstructuur die wij hebben opgetuigd worden wij allen gemotiveerd om deze patiëntengroepen wel gebruik te laten maken van een ziekenhuis. De basis van DOT’s is immers de gemiddelde belasting van een ziekenhuis door alle patiënten die daar gebruik van maken. Maar de zorgvraag is een andere: aandacht, geruststelling, gedragsinterventies, misschien medicatie. Met andere woorden: de zorgvraag van deze patiënten heeft weinig met een ziekenhuis te maken. En ik denk dat dat ook geldt voor menig ander specialisme.
Anderhalve lijn
Ik zou er dan ook voor pleiten deze patiëntenstromen veel explicieter naar een anderhalve lijn te dirigeren. De anderhalve lijn is een plek waar huisartsen kunnen doorverwijzen naar medisch specialisten. Een plek waar de kennis en ervaring van de medisch specialist centraal staan in het antwoord op de zorgvraag van de patiënt. Waar we anders en veel goedkoper kunnen zijn dan in een ziekenhuisomgeving, al moet dan wel de financiering van ziekenhuizen op de schop.
De anderhalve lijn is een plek waar Sjoerd beter geholpen kan worden.
Kinderarts bij Zuwe Hofpoort Ziekenhuis
