Zij namen hun verantwoordelijkheid, ook als de consequenties niet volledig duidelijk waren. Zij deden het met wat ze wél wisten en met de middelen die ze hadden, ook al waren die niet altijd afdoende. Ze maakten dappere keuzes, met hun hoofd én met hun hart.
Nu is het tijd dat ziekenhuiswerkgevers eens met hoofd en hart luisteren naar wat zorgprofessionals zelf nodig hebben. En dat is helemaal niet zoveel. Behoud van koopkracht, minder werkdruk, meer zeggenschap over het eigen rooster, niet altijd ‘aan’ hoeven staan, ruimte voor scholing en ontwikkeling, een kostendekkende reiskostenvergoeding en maatregelen die ervoor zorgen dat iedereen gezond de finish haalt, ongeacht zijn functie. Dit is geen overdreven wensenlijst, dit is wat nodig is om de zorg overeind te houden.
Zorgprofessionals kunnen niet wachten tot het kabinet een zak met geld opentrekt of zorgverzekeraars financiële garanties geven. De werkdruk is simpelweg te hoog, het ziekteverzuim stijgt, de onvrede neemt toe en helaas keren sommige collega’s de zorg al de rug toe. Zorgprofessionals snakken naar waardering en respect. Niet morgen, maar nu.
Het is daarom aan de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen (NVZ) om lef en leiderschap te tonen. Om een stap naar voren te zetten en te doen wat nodig is. Ook als de consequenties misschien nog niet volledig duidelijk zijn. Het is tijd om dappere keuzes te maken, met het hoofd én met het hart. Voor de zorg, voor al die collega’s, voor Nederland. Dus NVZ: haal het eindbod voor de nieuwe Cao Ziekenhuizen van tafel en kom met een voorstel dat recht doet aan wat ziekenhuismedewerkers nú nodig hebben.
Maarten Faas
Voorzitter FBZ