En wat doet het met mij? Ik ben al dagen bezig om aandacht hiervoor te vragen bij de betrokkenen, maar dat lijkt niet te lukken. Kan ik het accepteren en gewoon doorgaan? Ik snap heel goed dat er schaarste is aan vaccins, maar als er 15.000 huisartsen gevaccineerd kunnen worden, zijn er dan echt onvoldoende vaccins voor 500 PA’s en VS-en? Kun je hier gewoon een knip zetten? Zij doen immers hetzelfde werk en lopen evenveel risico. Kun je bij het bepalen van vaccinatiebeleid op beroepsgroep selecteren en niet op risico’s die zorgprofessionals lopen? Deze tweet riep vele vragen op en ineens voelde ik plaatsvervangende schaamte in mij opkomen. De vraag die onbeantwoord blijft is hoe dit kon gebeuren en wat dit met de oververmoeide PA’s en VSen doet.
Teamwork
Eind januari werd bekend dat de huisartsen gevaccineerd gaan worden na stevige gesprekken tussen de LHV en minister de Jonge. Een goede zaak, gezien de relevatie van de eerste lijn in de covid zorg en bij de uitrol van vaccinatie. Eerder is al gekozen om zorgmedewerkers in de acute zorg te vaccineren. Naast artsen zijn toen ook andere professionals in de acute zorg gevaccineerd. Zo vanzelfsprekend. Wij weten al langer dat zorg een teamsport is. Het lag dan ook in de lijn der verwachting dat het ook zo zou lopen in de huisartsenzorg. Maar al snel bereikten mij signalen van PA’s die geen afspraak konden maken voor vaccinatie, omdat zij daar niet voor in aanmerking komen. Alleen de PA’s en VSen op de huisartsenposten (HAP) kunnen gevaccineerd worden, maar collega’s in dagpraktijken die o.a. covid visites doen en luchtwegspreekuren, helaas niet. Dezelfde avond luisterde ik naar het avondjournaal. Daar werd kort stilgestaan bij de start van de vaccinatie van huisartsen en ondersteunend team, zonder vermelding dat juist de overgrote meerderheid van het team (PA VS, doktersassistenten en praktijkondersteuners) buiten de boot valt.
Niemand is belangrijker dan de ander
Mark van Houdenhoven beschreef recent heel treffend in zijn column in Medisch Contact dat zorg een teamsport is en dat deze pandemie laat zien dat iedereen echt onmisbaar is. De hierboven geschetste situatie laat pijnlijk zien dat dit door beleidsmakers vergeten wordt. Vooral als er sprake is van schaarste. Nu zijn dat de vaccins, de volgende keer is het iets anders. Aan de andere kans is er ook schaarste aan zorgprofessionals, die wij met landelijke programma’s voor de zorg proberen te winnen en te behouden. Laten we ze daarom respect tonen en ze niet vergeten als zij niet vergeten mogen worden. Daarom herhaal ik hierbij de woorden van Mark van Houdenhoven: ‘Want zorg is altijd een teamsport. Laten we dat nooit vergeten. Ook na de pandemie.’ En ik voeg daar slechts een zin aan toe ‘maar vooral niet midden in de pandemie!
P.S. De PA uit deze blog zal vanaf 8 februari de twitteraccount @NL_zorg voor een week vullen met haar belevenissen die werken als PA in de zorg zo uniek maken.
Milena Babovic
Directeur NAPA | Nederlandse Associatie Physician Assistants