Stel je een patiëntendossier voor waarin alle gegevens van alle patiënten in het hele land op dezelfde wijze worden ingevoerd.
Iedereen gebruikt precies dezelfde definities. De invulvelden zien er overal identiek uit. Het systeem wordt op een centrale plek ontwikkeld en niet door een commerciële partij/partijen. In alle ziekenhuizen is een medewerker die de implementatie begeleidt. Deze medewerkers komen regelmatig bij elkaar om feedback te geven op de ontwikkelaars. Binnen korte tijd zal hetzelfde systeem worden uitgebreid naar de gezondheidscentra waar patiënten met minder ernstige zorgvragen en patiënten met chronische ziekten worden behandeld. Zo zijn er minder misverstanden en minder extra onderzoeken wanneer een patiënt wordt doorverwezen.
Een droom? Ja, wel in Nederland waar het landelijk elektronisch patiëntendossier systeem helemaal kapot is gepolderd, waar vergaderingen worden gehouden met vele partijen die in rangen (1e, 2e en 3e) om de vergadertafel zitten. Maar waar kan het dan wel?
Een onderontwikkeld land?
De afgelopen week was ik op werkbezoek bij een project dat wij als Zorgpartners ondersteunen in Rwanda, en daar kan het wel. Een Afrikaans land zal u denken? Een onderontwikkeld land? Misschien wel in een aantal opzichten, maar wel een land waar een dergelijk systeem systematisch en ordelijk wordt geïntroduceerd. Het zag er compleet en professioneel uit. Ook de facturen naar de ‘mutuelle’ konden ermee worden verstuurd. De implementatiemanager van het ziekenhuis toonde het systeem op een scherm waar ook videoconferenties met alle ziekenhuizen in de regio werden gehouden. Niet te onderscheiden van onze systemen.
Oproep aan VWS
Op dezelfde dag dat dit systeem werd gedemonstreerd las ik een bericht op Skipr dat de inspecteur generaal van de IGJ het ministerie aanspoort om sterker de regie te nemen. Ik hoop dat haar oproep ter harte wordt genomen.
Een sterke centrale regie is het enige dat werkt, maar zal in Nederland de nodige weerstand oproepen bij al die partijen die inmiddels vinden dat hun specifieke wensen gehoord moeten worden.
Poldermodder
Het EPD is niet het enige onderwerp in Nederland dat in de afgelopen jaren is kapot gepolderd met als resultaat een modderig geheel. Hopelijk helpt dit besef om sterke regie te voeren en die ook te accepteren, in het besef dat er anders niets tot stand komt dan poldermodder.
Een alternatief is natuurlijk dat Nederland over een aantal jaar met hulpprojecten ondersteund wordt door goedbedoelende mensen die uit landen als Rwanda komen.