Recentelijk schreef de arbeidssocioloog Fabian Dekker in het NRC dat er 1,2 miljoen burgers langs de arbeidszijlijn staan. Minister Van Gennip vertelde dat ook al op de avond van haar aanstelling als minister. Geen nieuws dus. Afgelopen week kwamen er berichten in de media dat 55-plussers nauwelijks aan het werk komen. Anderhalf jaar geleden stond in Skipr dat 80 duizend jongeren open staan voor sociale dienstplicht. Dus aan de ene kant hebben we krapte en aan de andere kant hebben we enorm potentieel. Hoe brengen we die bij elkaar?
Werkuren
De zesendertig uur werkweek in de zorg is feitelijk een gruwel. Toen de CAO van 38 naar 36 uur ging, had ik als manager 5 procent meer vacatures. Laat zorgverleners zelf bepalen of ze 40 uur willen werken. En Anneke Westerlaken, inmiddels voorzitter van Actiz, schreef in de Volkskrant (31 augustus 2021) dat zorgverleners de zorg verlaten of kiezen voor het zzp-schap in verband met die ‘rotroosters’. Daarmee jagen we iedereen uit de zorg.
Waarom heeft nog niemand op beleidsniveau bedacht om die 80 duizend jongeren de kans te geven om zich verdienstelijk te maken met een tussenjaar in de zorg? Laat ze gedurende dat jaar minimaal 24 uur per week werken en dan verdienen ze een gedeeltelijke teruggave van hun studiekosten. Een mooie ruilregeling. Daarnaast maken ze kennis met het prachtige zorgwerk, dus grote kans dat daarna een deel intrinsiek en duurzaam voor de zorg gaat kiezen.
En dan de 55-plussers of zelfs jong-gepensioneerden. Geef ze regie in het organiseren van hun eigen werk versus hun privéleven. En heb je nog nooit gewerkt in de zorg, dan kun je middels taakgericht opleiden je al heel snel verdienstelijk maken op laagcomplexe zorgvragen. Zo creëren we ook nog eens ruimte voor diegene die zich moeten inzetten voor hoog complexe zorg.
De banen liggen voor het oprapen, maar de mensen ook!
Grootschalig organiseren
En we kunnen dit ook nog eens grootschalig organiseren. De techniek is er, namelijk via een platform. Een platform waar zorgvraag en zorgaanbod bij elkaar wordt gebracht. Waar de zorgverlener in controle is en zelf kan bepalen waar, wanneer en hoeveel hij/zij werkt. Al is het maar een uur per dag, al zijn het maar die paar cliënten in jouw wijk. En via dat platform kan je ook jezelf verder ontwikkelen, middels taakgericht opleiden. Geen studies meer van 3 of 4 jaar, maar jezelf langs je eigen ontwikkel-pad verder bekwamen. Zo creëren we een zorg-crowd die via het platform haar eigen werk organiseert en de cliënt niet alleen kwaliteit, maar ook continuïteit levert.
Thuiszorgorganisatie Blinkers heeft al een platform ingevoerd, alsmede het taakgericht opleiden tot de zogenaamde zorghulpen. Daarmee is de basis gelegd voor het in beweging krijgen van het onbenut arbeidspotentieel. Maar het platform is niet exclusief voor Blinkers. Het platform kan gebruikt worden door collega zorgaanbieders om daarmee de zorg-crowd gezamenlijk en landelijk te gaan ontwikkelen. En laten we nou zo de zorgmarkt weer in beweging krijgen en niet elkaars taartpunt afsnoepen, maar gezamenlijk de taart vergroten. Want, er is geen krapte, we cultiveren het te veel.
René Baljon
Directeur Blinkers
De banen liggen voor het oprapen en de mensen ook. Alleen de mensen kiezen liever een ander vak zonder onregelmatigheid en goed betaald.
Als kraamverzorgende kan ik beter in een supermarkt gaan werken. Dan verdien ik meer. Het is dat ik van mijn werk houd. Maar alle jongeren denken niet meer zo.
Laat de hoge heren hun salaris verlagen en geef dit aan de mensen op de werkvloer. De mensen werken liever als zzp er. Beter salaris en regie over eigen tijd. Probeer dit proces maar weer eens om te draaien.