Als journalist ben ik dag in dag uit bezig met nieuws en actualiteiten. Wat gebeurt er in de zorg? Wat gaat er goed, maar ook vaak: wat gaat er niet goed? Mijn redactie schrijft onafhankelijk over deze onderwerpen en natuurlijk schuurt dat wel eens. Er spelen geregeld gevoeligheden tussen of binnen zorgorganisaties en dan is het natuurlijk niet leuk als dat met chocoladeletters in de Skipr daily staat.
Spanning
Geregeld krijg ik, of een ander lid van de redactie, een boze woordvoerder, bestuurder of andere geïnterviewde aan de telefoon. Dit klopt niet, dat is verdraaid, is dit nu journalistiek? Soms klopt de kritiek, soms niet, maar dat maakt niet uit. Er staat geregeld spanning op de contacten die we met de zorg hebben. Dat is niet altijd leuk, maar professioneel onvermijdelijk. En ja, dan baal ik ook wel eens van de zorg.
Dankbaar
Maar ik heb, net als ieder ander mens, geregeld met zorgprofessionals te maken. Met de huisarts als een van mijn kinderen weer eens iets te hard heeft gespeeld in het bos en een jaap in zijn been heeft, met de fysiotherapeut als mijn rug zoveel pijn doet omdat ik niet goed achter mijn bureau zit, met de orthopeed toen ik geopereerd moest worden aan mijn schouder vanwege een honkbalblessure, met de verloskundige bij de geboorte van mijn kinderen, met de apotheker voor astmamedicatie, met de verpleegkundigen in de laatste jaren van het leven van mijn opa’s en oma’s. Zo gaan er bij het schrijven van dit stuk constant gedachten door mijn hoofd aan gebeurtenissen waarin ik dolblij en dankbaar was dat iemand mij of mijn naasten hielp toen ze het nodig hadden. Intrinsiek gemotiveerd om degene die tegenover je zit te helpen, dat heb ik altijd gezien.
Vandaag, 25 januari is de dag van de ode aan de zorg. Daar doe ik graag aan mee. Want als er een sector is die dit verdient, is het de zorg wel. Dank jullie wel dat jullie doen wat jullie doen!