Inmiddels weten we dat ook in gehandicaptenzorg, ggz en thuiszorg op teveel plaatsen mensenrechten worden geschonden. Wat in de jeugdzorg gebeurt, grenst te vaak aan het misdadige. Wat een blamage dat overheid en sector er maar niet in slagen langdurige zorg te realiseren waar kwaliteit hand in hand gaat met de menselijke maat.
Slecht werkgeverschap
Lang niet overal wordt gewerkt volgens het Kwaliteitskader verpleeghuiszorg 2017. Waar de 2,1 miljard wordt ingezet voor zorgpersoneel, gaat het leeuwendeel naar invalkrachten. De krapte op de arbeidsmarkt is geen excuus. De werkelijke oorzaak is slecht werkgeverschap. Lees elders in dit nummer welke kansen hier onbenut zijn gelaten.
Coronakosten
Het kabinet draagt hier schuld. De sector heeft keihard gewerkt aan verbeteringen. Tijdens de corona-epidemie is ook in de langdurige zorg alles op alles gezet, maar het vertrouwen werd beschaamd door problematische compensatie van de coronakosten en een forse bezuiniging. De sector kan fluiten naar het deel van de 2,1 miljard dat stilzwijgend is gebruikt voor coronamaatregelen.
Vaste contracten
Wordt het geen tijd om onder ogen te zien dat de langdurige zorg op het verkeerde spoor staat? En dat de crisis die daardoor is ontstaan net zo erg is als de coronacrisis? Dan komt de weg vrij om te doen wat zes jaar geleden al had moeten gebeuren. Vaste contracten en goed werkgeverschap worden pas mogelijk als het kabinet zich betrouwbaar opstelt. Om de verstandige adviezen die hier al zo vaak zijn aangehaald uit te voeren, moet de sector beschikken over de volledige 2,1 miljard.
Bureaucratische obesitas
Ook de sector zelf moet over haar eigen schaduw heen stappen. Aanvaard dat strakke processturing en bureaucratische obesitas hebben bewezen niet te leiden tot kwalitatief goede zorg op menselijke maat. De crisis in de langdurige zorg is even groot als de coronacrisis. Business as usual is geen optie.
Medemenselijkheid
Totdat de noodzakelijke omslag is gerealiseerd, moet de focus strak op de uitvoering liggen. Het perspectief van zorggerechtigde en zorgverlener moet consequent centraal staan. Kwaliteit van zorg moet stelselmatig worden gekoppeld aan medemenselijkheid. Al het andere is even bijzaak. Voldoende instellingen voor langdurige zorg hebben bewezen dat het kan, kwalitatief goede zorg die de menselijke maat als norm hanteert. Pas als dit is gerealiseerd, heeft het zin om na te denken over de zorg in 2040.