‘Geef me werk dat bij me past en ik hoef nooit meer te werken.’ Dit is een uitspraak van de Chinese filosoof Confucius zo’n 2500 jaar geleden. Laat deze even binnenkomen. Want in die uitspraak ligt naar mijn idee dé oplossing voor de enorme opgave die voor onze neus staat: de oplopende medewerkerstekorten in de zorg.
“De zorgsector dweilt met de kraan open”, zo stelt de Commissie Werken in de Zorg in haar eerste rapport op 2 januari van dit jaar. We moeten ons niet alleen richten op de instroom van nieuwe mensen. “De uitstroom van mensen die nu in de zorg werken is misschien wel een groter probleem”, zo wordt gesteld. En dat geloof ik ook. Duidelijk; die achterdeur van de zorgorganisatie moet dicht. Maar hoe doe je dat?
Lijderschap of leiderschap?
Als Chief Inspiration Officer bij FWG Progressional People houdt dit onderwerp me dagelijks bezig. Complexe vraagstukken vragen om complexe antwoorden, zo stelde Pauline Meurs ooit eens tijdens een congres en ik ben het met haar eens. Toch zou de oplossing in dit taaie vraagstuk weleens een verbluffend eenvoudig begin kunnen hebben. Namelijk onszelf en anderen de vraag stellen: “Waarom werk ik hier?” Wát geeft mij als mens energie? Waar kom ik mijn bed voor uit? Werk ik met mijn talenten? Krijg ik voldoende ruimte om mijn ideeën en passie in te zetten? Krijg ik het vertrouwen? Maar ook: vertrouw ik mijzelf om die rol op te pakken? Heb ik voldoende lef om “lijderschap” aan het bed om te zetten naar daadkrachtig leiderschap op de inhoud? Wil ik daar tijd en energie in steken?
Ja mensen, houd u vast, want om die achterdeur dicht te krijgen zullen we ons met elkaar meer moeten focussen op iets dat heel erg voor de hand ligt: het hebben van plezier in wat je doet. We zullen met elkaar het échte gesprek aan moeten gaan; van mens tot mens.
Maar het gaat ook over de focus, “onze kijk op de dingen” aan te passen. Je als organisatie meer richten op “werkplezier” dan op “verzuimbeleid” zal al helpen. Immers dat wat je aandacht geeft, dat groeit! Gek genoeg kijken we al snel naar “wat niet klopt” en geven we te weinig aandacht aan hetgeen wél klopt!
Ik ben ervan overtuigd, dat als we ons meer zouden richten op het hebben van plezier in het werk in alle lagen van een organisatie, dát de basis kan vormen om onze zorgmedewerkers te behouden voor hun prachtige vak. Doe je er als organisatie genoeg aan je medewerkers te blijven boeien, aan je te binden? Is er aandacht voor zingeving, wordt er voldoende ingespeeld op meesterschap, is er ruimte voor autonomie en wordt sociale cohesie gecultiveerd? Essentiële elementen om te komen tot een bepaalde mate van werkplezier.
Dag van het werkplezier
Om dit in de zorg op de agenda te krijgen, hebben we 29 januari 2019 uitgeroepen tot de Dag van het werkplezier in de zorg. Het startschot wordt gegevens tijdens een evenement in Leusden. Met elkaar, want voor deze opgave in de zorg hebben we iedereen nodig. Dat vraagt om een actieve verbinding tussen alle functies in een organisatie. Het is niet alleen iets voor de bestuurder of de HR-manager; het is een opgave voor ons allemaal en we kunnen er allemaal wat mee doen. Ieder vanuit zijn of haar perspectief. Daarom zitten er 29 januari ook bestuurders, verpleegkundigen, verzorgenden, lijnmanagers en HR-professionals in de zaal.
Maar hier blijft het niet bij. Ook in het land grijpen diverse zorgorganisaties deze dag aan om met elkaar, multidisciplinair, de handen ineen te slaan om het plezier in het werk (weer terug) te brengen. Denkt u nu: daar wil ik aan meedoen! (In wat voor vorm dan ook) laat het dan weten onder dit blog of via de redactie van Skipr. Zo doet u en uw organisatie actief mee in de positieve beweging Werkplezier in de zorg, die als missie heeft: 1 miljoen gelukkige medewerkers!