In totaal kom je uit op zo’n 15 miljoen, het bedrag dat ongeveer nodig is om de wankelende instelling Dokter Bosman op de been te houden. Tijd voor een andere kijk op controle en beheersing.
Onder de kop ‘Problemen in ggz komen door groei aanbod lichte ggz-zorg’ vertelde Wout Adema in Zorgvisie een interessant verhaal. Stel dat deze 2.000 kleine aanbieders jaarlijks gemiddeld 7.500 euro declareren, dan kom je uit op die 15 miljoen. Natuurlijk, een respectabel bedrag, dat echter in het niet valt bij de financiële problemen bij grote zorginstellingen.
Uit zijn verhaal komt naar voren dat het voor de zorgverzekeraars essentieel is om met grote partijen zaken te doen. Dat is overzichtelijker administreren, controleren en je voldoet aan de zorgplicht: daar zijn grote partijen voor nodig. Dat laatste is langzamerhand een schijnzekerheid aan het worden. Zeker aan de randen van Nederland wordt dat steeds ingewikkelder. En dat is nog maar één van de maatschappelijke (demografische) ontwikkelingen. Er speelt nog veel meer.
Zorgnetwerken
Zo krijgen we dagelijks uitnodigingen voor congressen over zorgnetwerken, zien we initiatieven als De Juiste Zorg op de Juiste Plek (JZOJP, hoe bedenk je het), regionale samenwerking, zorgplatforms in de wijk, ontwikkeling van eHealth, ambulantisering van zorg en noem het maar op. Zorg dichtbij, ontwikkelingen waarbij je niet per sé grote instellingen nodig hebt. Anders gezegd: niet alleen het aanbod, waar Wout Adema de nadruk op legt, maar ook de vraag is aan het veranderen.
ZZP’ers
Een ontwikkeling die in het oog springt is de toename van het aantal ZZP’ers. Sinds 2013 met maar liefst 70% (BNR/KvK). Dat zal zich ongetwijfeld voortzetten. De ZZP’ers die ik dagelijks spreek maken die keuze omdat ze het knellende regime (productietargets) bij hun instelling beu zijn. Een keuze waar ze vaak erg onzeker over zijn. Quote: “Ik heb voor dit vak gekozen om mensen te helpen, niet om mij de hele dag te verantwoorden.” Een paar procent loonsverhoging zal deze ontwikkeling niet keren. En voor hen betekent niet gecontracteerd werken ook inleveren, terwijl dit voor de verzekeraars voordeliger is omdat cliënten vaak een behoorlijk deel van de behandeling zelf betalen.
Het kan eenvoudiger
Het artikel is een inspirerende voedingsbodem voor een andere aanpak. Want het kan allemaal eenvoudiger, gericht op de toekomst. Neem het initiatief om namens de ‘grote vier’ één loket in te richten waarmee het contracteren overzichtelijker wordt. Voorbeeld: wij zijn een nog jonge, kleine zorginstelling in de Basisggz. Werken zonder contracten, niet zozeer vanuit principe, vooral omdat we alle tijd nodig hebben voor een perfecte dienstverlening aan onze cliënten en psychologen. We zijn HKZ gecertificeerd. Tijdrovend maar waardevol en nuttig: we worden steeds beter aan de hand van een gestructureerde verbeteragenda. Contracten? Dan ga je ook voor het Keurmerk Basisggz. Dat heeft grofweg dezelfde strekking (cliëntregie!) als HKZ. Is dat dan nog nodig?
Veel banken en verzekeraars hebben een MKB-loket, met mensen die deze wereld kennen, met systemen om dit te ondersteunen en in de gaten te houden. Mijn oproep: creëer iets dergelijks, het liefst gezamenlijk, voor de ggz. En organiseer daarbij innovatie, want bij die kleine aanbieders borrelt het van de ideeën om de zorg te verbeteren. En natuurlijk, je komt soms cowboys tegen. Die heb je overal. Je ontdekt ze, als het loket goed functioneert, vanzelf. Dan kunnen de mensen van Follow the Money, die uitstekend werk doen, zich op andere misstanden concentreren.
Nico Kamminga is mede-oprichter Caredate