In dit licht zijn er twee economische wetten van belang. De eerste is de wet van Baumol die stelt dat machinaal gemaakte producten steeds goedkoper kunnen worden. Daarentegen worden producten die veel menskracht vergen relatief steeds duurder. Zo wordt als voorbeeld politiewerk, werken in de zorg en onderwijs ‘kostbaarder’.
Niet kunnen rondkomen
De tweede wet behelst het ‘behoud van het financiële volume’ in een maatschappij. Het geld dat terechtkomt in exceptionele bedrijfswinsten, bonussen en exorbitante salarissen, is niet beschikbaar voor een rechtvaardige beloning van politie, werkenden in de zorg, schoonmakers etc. Het niet meer kunnen wonen of rond komen met het salaris van een ‘volwaardige baan’ is al geen zeldzaamheid meer.
Hiermee dreigt een fundamentele ondermijning van waarden in onze maatschappij zoals de zorg, veiligheid en een schoon milieu. De argumenten die aangevoerd worden tegen een uurloon verhoging – en daarmee de beloning – zijn dezelfde als indertijd aangevoerd werden tegen de afschaffing van de slavernij. Het is onbetaalbaar, gaat ten koste van noodzakelijke winstmarges, enzovoorts.
Maatschappelijke onrust
Dat armoede leidt tot een lagere levensverwachting, een ongezonde levensstijl en daarmee tot een groter beroep op de zorg, zijn vastgelegde feiten. Daarbij is de hoge eigen bijdrage een extra belemmering voor de toegankelijkheid tot de zorg. Te lage inkomens dragen niet alleen bij aan maatschappelijke onrust, maar veroorzaken ook dat essentiële beroepen niet meer bemenst kunnen worden. Waaronder de zorg.
Natuurlijk het uurloon is belangrijk. De discussie daarover dient echter gekoppeld te worden aan de mogelijkheid tot een dynamische verlenging van de arbeidstijd. Dit zonder dat daar complexe en nadelige koppelingen van toeslagen en werkgeverschap aan verbonden zijn.
Meerdere banen
Jonge mensen kunnen en willen vaak meer verdienen. Nu zoeken zij een uitweg in het werken als zzp’er of het hebben van meerdere banen. Beide zijn voor de zorg niet ideaal. Stel vast wat het gewenste basisloon is, dat wil zeggen welke combinatie van uurloon en arbeidstijd garant staat voor (basaal) levensonderhoud, waaronder wonen.
Maak het hele toeslagensysteem daarbij overbodig. Maak het daarnaast gemakkelijke om bij dezelfde werkgever langer te kunnen werken en dus ook evenredig meer te gaan verdienen. De zorg zou in één klap van de uit de hand lopende meerkosten van ingehuurde arbeidskrachten verlost zijn en voor een groot deel van het tekort aan arbeidskrachten.
Door: Robert W. Kreis, chirurg N.P., em. hoogleraar Brandwondenzorg VUmc
Tsja meneer Kreis, deden we er echt maar wat aan. Aan die salarissen. Ook aan de grote verschillen in hoogte van!
Het siert deze hoogleraar Kreis dat hij vanuit zijn positie oog heeft op genoemd onderwerp.
Echter er is meer aan de hand ,
het is een veel koppig monster .
Overwegend politiek bestuur.
Het puur om politiek beleid en keuzes. Waar het landsbestuur niet in uitblinkt , is in oplossingen, als gaat om ( bijvoorbeeld) een eerlijk loongebouw . Waarin werk het gevoel geef dat het a. wordt gewaardeerd, maar b .dat het in financieel opzicht voldoende armslag geeft om in de huidige maatschappelijke kosten te kunnen voorzien. Waarin o.a. inflatie en alles bijna per maand duurder wordt .
De tijd dat dit nog in een redelijk ( balans ) lag , ligt echter ver achter ons.
Zelfs twee verdieners met een gemiddeld midden inkomen moeten vandaag de dag , alle zeilen bijzetten om niet in een schuldsanering te belanden .
De staatskas ( land begroting,) vertoond al lang een onevenwichtig uitgaven patroon. In de politieke keuzes , die worden gemaakt vliegen de miljarden je om de oren ; 28 miljard naar klimaat voor , 0,000,036 warmte reductie , miljarden naar een oeverloze oorlog , miljarden naar stikstof doelen , miljarden in een groene agenda ( die bij bestudering niet zo groen blijk te zijn ) 2021. 390.000 vluchtelingen asiel problemen erbij, etc, etc.
Dan blijft er natuurlijk niet zo gek veel meer over om het arbeidsklimaat, loongebouw ( wonen) en armoede bestrijding aan te pakken . De armoede bestrijding is natuurlijk niet iets van vandaag de dag , maar al lang zichtbaar . Te lang heeft men dit niet echt aangepakt. De 2 miljard armoede bestrijding nu , is natuurlijk klein bier vergeleken bij eerder genoemde zaken.
En zeker niet alleen een probleem voor de zorg , maar in de volle breedte van het huidige maatschappelijke klimaat van dit land.
Meer werken in de zorg betekent ook zorg leveren op andere tijdstippen. Zolang veel noodzakelijke ADL zorg nog in de ochtend en de avond geleverd wordt blijven voltijds werken toch altijd een uitdaging