Bijdragen aan het leefplezier van cliënten vraagt om een mix van vakkennis, verstand, gevoel en vooral een permanente dialoog.
Een bewoner vroeg dat aan één van onze huishoudelijk medewerkers, die zich met de vraag wat ongemakkelijk voelde. Want, zei de medewerker: “Ik heb maar 25 minuten om de kamer schoon te maken, en ik moet mijn werk afkrijgen vandaag”. Terwijl ze er aan toevoegde dat ze eigenlijk wel de behoefte voelde om daadwerkelijk even te gaan zitten. Maar de collega’s, de leidinggevende, wellicht ook de familie van de bewoner, wat zouden die daar wel van vinden?
Teamtour
Mijn collega-bestuurder en ik maken een teamtour langs alle teams van De Wever, zo’n 120 in getal. Met ieder team spreken we een uur over de bedoeling. Hoe verbeteren we de beleefde kwaliteit van zorg, hoe dragen we nog beter bij aan de kwaliteit van leven van onze bewoners? In die gesprekken, die we als zeer inspirerend ervaren, komen thema’s als zelfstandige medewerkers, je verantwoordelijkheid nemen, de dialoog (blijvend) voeren, het gezonde verstand, buiten de lijntjes kleuren en vertrouwen aan de orde. Geweldig om te horen dat veel medewerkers actief met deze thema’s bezig zijn, elke dag weer. Vaak zonder ze als zodanig te benoemen trouwens.
De huishoudelijk medewerker besloot op haar gevoel af te gaan, te reageren als mens. Ze is even gaan zitten waarna de bewoner haar in vertrouwen, kort, een familie-dilemma vertelde. Dat luchtte zichtbaar op. Dat haar kamer die dag niet helemaal werd schoongemaakt, vond ze in het geheel niet belangrijk. Ze was tevreden. En de medewerker? Nadat zij de casus tijdens de teamtour had ingebracht en bijval kreeg van de meeste collega’s, was ook zij tevreden en opgelucht. Met het vertellen dat zij op deze wijze had gehandeld, was ook voor haar het cirkeltje rond.
Zo simpel kan het zijn. Of is het minder simpel dan we denken? Hebben we onze medewerkers niet jarenlang afgeleerd hun verantwoordelijkheid te nemen, hun verstand én gevoel te gebruiken? Zitten regeltjes, protocollen en wetten niet vreselijk in de weg af en toe?
Filosofie
Één van de drie projecten die De Wever indiende bij Waardigheid & Trots is getiteld ‘Van hard werken naar bewust werken’. De filosofie die we daarin hanteren gaat uit van een tevreden en zelfbewuste (trotse) medewerker, die zich gesteund weet, zich waardevol voelt en werkplezier ervaart. Daarmee nemen zelfvertrouwen en betrokkenheid toe, en daardoor neemt ongetwijfeld de tevredenheid van de klant toe. Dat ontstaat niet vanzelf, dat vraagt begeleiding en coaching. We zitten midden in dat proces, dat eigenlijk iedereen waardevol vindt.
Maar dan toch: die regels en protocollen. Mag je die af en toe omzeilen, kunnen er niet een aantal worden afgeschaft? In onze gesprekken hebben we het ook daar over. Natuurlijk zijn er kaders waaraan we ons moeten houden, budgettaire en professionele kaders. Maar we roepen op tot nadenken en je verantwoordelijkheid nemen.
Zachtgekookt eitje
Een bewoner in een andere locatie gaf aan dat hij wel eens een zachtgekookt eitje wilde bij het ontbijt. “Dat mag niet van de HACCP“, was in het algemeen de reactie van de medewerkers. Natuurlijk is die regel ooit niet voor niets bedacht. Er is bij een zachtgekookt ei een zeker risico op besmetting met de salmonellabacterie. Maar als de bewoner daar nu echt zin in heeft, misschien zijn hele leven al op zachtgekookte eitjes leeft? Er was ook een medewerker die anders met de regels omging. Zij ging in gesprek met die bewoner, had het even over het potentiële risico, en liet de beslissing graag over aan de bewoner. Die daarmee zijn zo gewenste zachtgekookte eitje had. Voor de zekerheid legde de medewerker de afspraak vast in het zorgdossier, vertelde ze nog.
Je verstand én je gevoel gebruiken dus, soms buiten de lijntjes kleuren, grote tevredenheid bij de bewoner en bij jezelf. Mooi toch?
Lid raad van bestuur van De Wever
