Mijn vorige column ging over ‘modern werkgeverschap’ in de zorg. Veel over geschreven en gesproken en toch concludeerde ik dat de mensen die elke dag in de zorg aan het werk zijn, er weinig van merken. Sterker nog, degenen die in opleiding zijn en op stage gaan in de zorg – potentiële zorgprofessionals – ervaren weinig persoonlijke aandacht. Dat stimuleert bepaald niet om ook daadwerkelijk in de zorg aan de slag te gaan. De stagiair in de thuiszorg die direct zonder begeleiding in het primaire proces wordt ingezet, ervaart zoveel stress en negativiteit dat er angst ontstaat. Gevolg is dat men juist NIET gaat werken in de sector waar de stage gelopen wordt. De toetredende zorgprofessional zien we in de eerste twee jaar ook conclusies trekken. Een vicieuze cirkel. De tekorten in de zorg zijn dan ook niet zozeer meer een recruitment vraagstuk, maar meer een vraagstuk over de manier waarop en waar in het proces we menselijke arbeid in kunnen zetten.
De zorg verdient het om te schitteren
U bent zich volop bewust dat u een sector bent die van grote waarde is voor de samenleving. Graag maak ik u er overigens op attent dat ‘de sector’ eigenlijk niet bestaat; een sector bestaat uit mensen. Mensen maken de sector, elke dag weer. Van bestuurder tot in de kleinste operationele cel van elke organisatie, waarbij werkelijk iedere schakel in het proces van belang is. In de zorg werken mensen met een warm hart, ze zijn elke dag weer van betekenis voor anderen. De zorg geeft waardigheid aan onze samenleving en is bezig om mens en technologie slim te laten samenwerken om de zorg én het welzijn van de mensen in de sector op hoog niveau te houden. Het is, kortom, een sector die het verdient om te schitteren!
‘Kom hier maar niet werken’
Ondertussen buitelen in de pers vakbonden, zorgbestuurders, zorgverzekeraars, beroepsverenigingen en wie dan ook over elkaar heen met onheilstijdingen over uw sector, van medicijntekorten, werkdruk, krapte tot allerlei andere onderwerpen. De ene na de andere negatieve berichtgeving zien we voorbijkomen. Ik benoem het vaak aan ronde tafels, in lezingen maar ook in gesprekken met wie het maar wil horen: Deze gang van zaken is de slechtste arbeidsmarktcommunicatie die er maar bestaat. Het maakt de hardwerkende zorgprofessional ongelukkig en misschien zelfs wel onzeker. Het is bepaald geen visitekaartje voor een sector, terwijl onze zorg in vergelijking met veel landen heel goed geregeld is. Uiteraard moet er aandacht zijn voor de grote vragen en uitdagingen. Maar de negatieve communicatie rondom deze vragen en uitdagingen maakt dat (potentiële) werknemers de sector nou niet bepaald als aantrekkelijk zullen zien. U geeft er eigenlijk mee af: Kom hier maar niet werken. Toch meen ik te zien dat er een verandering van toon en richting gaande is. Er gloort dus hoop.
Organiseer modern werkgeverschap
De zorg is in tijden van krapte in transitie en alle veranderingen raken het werk van de huidige en de toekomstige professional. De oplossing voor meer grip op deze transitie ligt voor de hand: organiseer modern werkgeverschap. Want mensen maken de sector. Vanuit modern werkgeverschap dient u arbeid in uw organisatie goed voor uw professionals te organiseren en productiviteitsverbeterende en arbeidsbesparende technologie te introduceren – voor en met de professionals. Bepaal wat mensen gaan doen en op welke manier technologie hen optimaal gaat ondersteunen. Deze transitie zou u heel positief kunnen ‘framen: Kijk eens wat we nu doen, samen met jou, om in de toekomst onze zorg te kunnen blijven verlenen.
Het voorwerk is gedaan, nu aan de slag
Om te zorgen voor waardige dienstverlening in de komende decennia, heeft u veel veranderingen door te voeren. Zoals Kim Putters, voorzitter SER, ons zegt: “We hebben genoeg plannen, maar we weten ze niet te realiseren.” Het voorwerk is wel gedaan. Nu moet uw organisatie binnen de regio ermee aan de slag.