Vorige week presenteerde minister De Jonge het programma Langer Thuis, het derde onderdeel van het Pact Ouderenzorg. Vele goede plannen om het verschil te maken. Dat is goed nieuws, maar is de focus niet te beperkt?
Langer thuis is prima maar langer meedoen is beter! Mensen echt onderdeel maken van de samenleving. Juist als een persoon dementie heeft. Want langer thuis is een prachtambitie, maar alleen als het betekent dat mensen met dementie en hun familie echt langer mee kunnen doen.
Meedoen
Plannen genoeg. Dat blijkt wel uit het programma. Misschien wel te veel plannen om echt maatwerk te kunnen leveren. De inzet is mensen zo goed mogelijk langer thuis te laten wonen. Een uitdaging, want de grilligheid van de ziekte dementie vraagt om flexibiliteit in ondersteuning en langetermijndenken. Soms is veel, soms is weinig ondersteuning nodig. Want wat de juiste zorg op de juiste plek is, verandert continue. Het risico op eenzaamheid en overbelasting is groot. Mensen durven hun huis niet meer uit. Daarom is de link met het programma Eén tegen Eenzaamheid cruciaal voor meer participatie van mensen met dementie en hun mantelzorgers.
Met het programma Langer Thuis krijgen professionals en gemeenten een palet aan mogelijkheden in handen. Maar veel plannen kunnen ook verlammend werken. Dan is het belangrijk om stil te staan bij wat mensen met dementie écht belangrijk vinden. Wat ons betreft gaan we daarom vooral uit van Langer Meedoen. Juist als je dementie hebt!
Wat mensen écht willen
Als wij mensen met dementie vragen wat zij nodig hebben, zijn de antwoorden vaak simpel. Mensen zoeken naar activiteiten die passen bij wat ze kunnen, wie ze zijn, bij hun interesses. Zij zijn op zoek naar een mooie middag en structuur in de week, zoals een ontmoetingscentrum of een Odensehuis dat bieden. Zij willen zorgverleners die mee denken over ondersteuning en zorg, maar ook luisteren als het minder goed gaat en dan even meedenken. Mantelzorgers zoeken manieren om op adem te komen, even een moment voor zichzelf met vrienden of voor hun eigen activiteiten zonder zich zorgen te hoeven te maken over hun naaste. Kortom, mensen met dementie en hun mantelzorgers zoeken niet naar maatregelen om Langer Thuis te wonen, maar om langer mee te blijven doen. Want het langer meedoen is het uitgangspunt!
Zet de mens centraal
Alzheimer Nederland ziet als deelnemer van het Pact Ouderenzorg kansen liggen om met elkaar nu echt het verschil te maken. We moeten bedenken wat we gaan doen nu het aantal mensen met dementie fors stijgt en het aantal (beschikbare) mantelzorgers daalt. De grootste uitdaging hiervoor ligt bij beleidsmakers, zorgaanbieders, gemeenten en verzekeraars. Zij moeten de volgende stap zetten door niet het beleid, maar de mens centraal te zetten in de uitwerking van de plannen. Zij moeten ook de volgende stap zetten om formele en informele zorg in de samenleving met elkaar te verbinden. Daar hebben we in Nederland al een oplossing voor die haar kracht heeft bewezen: de casemanager dementie. Deze professional moeten we dus eerder en vaker inzetten. Voor Alzheimer Nederland is het Pact voor de Ouderenzorg pas geslaagd als mensen met dementie langer mee kunnen blijven doen in de samenleving. De echte opdracht van het programma Langer Thuis: laat mensen met dementie Langer meedoen.