Laat ik direct maar met de deur in huis vallen. Ik stel mij beschikbaar als kandidaat-minister. Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, welteverstaan.
Omdat ik in de verste verte niet kan tippen aan de looks van de huidige minister, beperkt de strijd zich tot de inhoud. Bij welke partij ik op de lijst sta? En waarom men mij zou moeten vragen voor die functie? Even geduld. Ik beantwoord deze en andere vragen.
De verkiezingsstrijd lijkt al te zijn losgebarsten en een van de grote thema’s is zorg. In allerlei maatschappelijke discussies wordt gesteld dat de oplossing voor de problemen eenvoudig is. Ik werk al bijna 20 jaar in de ICT van en voor de zorg en mijn conclusie is dat geen enkele oplossing eenvoudig is en bijna altijd leidt tot meer nieuwe en ingewikkelder regels. En de kosten zullen de komende jaren niet kleiner worden, tenzij we in Nederland bereid zijn om daar de gevolgen van te ondervinden.
Zorgeloos
Recent las ik een zeer leesbaar document van de hand van Wynand van de Ven. Daarin duidt hij veel aspecten en geeft hij duidelijk richting aan de te volgen route ten aanzien van de zorg in Nederland. Een beleidsplan 2018-2022 krijgt hiermee direct een stevig fundament. Interessant is de vraag die Van de Ven stelt in zijn inleiding: zullen artsen opnieuw zorgverzekeraars gaan oprichten? Het initiatief Zorgeloos van thuiszorgondernemer Jos de Blok is hier duidelijk een voorbeeld van. Verder is er een petitie gestart voor een Nationaal Zorgfonds.
Er gebeurt van alles, maar zijn alle dingen die gebeuren ook de juiste? Misschien is een nieuwe zorgverzekeraar binnen de gereguleerde concurrentie nuttig, maar een nationaal zorgfonds is een stap terug in het beleid dat de afgelopen 25 jaar is vormgegeven. Ik heb daarom een vijfpuntenprogramma voor de komende acht jaar. Maar acht jaar zijn twee kabinetsperiodes, hoor ik u denken. Ja, dat klopt. Wat er moet gebeuren moet doordacht en met de juiste snelheid.
1. Kostenbeheersing
Het is in het belang van iedere burger dat de overheid blijft waken over de kosten van de zorg en de beteugeling ervan. De totale kosten bedragen nu 95 miljard euro. Ook de burgers dienen nadrukkelijker een rol te krijgen in het beheersen van de kosten. Er is nog te veel sprake van ‘winkelen zonder kassa’.
2. Verbeteren van (inzicht in) prijs/kwaliteit
Als vervolg op het vorige punt, is de kwaliteit van de zorg ook van belang. Meten van kwaliteit van zorg kost tijd en moet daarom zorgvuldig bepaald worden. Meerjarige contracten tussen zorgverzekeraars en zorgaanbieders kunnen helpen om de kosten te verlagen en om de focus op een juiste prijs/kwaliteit te krijgen.
3. Beperken van het aantal wijzigingen in stelsel, wet- en regelgeving per jaar
Veel zorgaanbieders hebben te maken gekregen met een grotere diversiteit van financiers en financieringsmethoden. Neem daarbij het gegeven dat elk jaar wijzigingen worden doorgevoerd in de wijze waarop informatie gedeeld dient te worden. Door wijzigingen centraal te coördineren en minder frequent uit te voeren, worden kosten bespaard.
4. Terugdringen van administratieve last
Dit punt gaat hand in met de vorige drie punten. Het verminderen van de administratieve last leeft op gespannen voet met de wens om kwaliteit inzichtelijk te maken en verantwoording over de geleverde zorg te krijgen. Als speerpunt: nieuwe registraties/metingen worden alleen toegestaan wanneer twee of drie andere registraties verdwijnen.
5. Toegankelijk houden van de primaire gezondheidszorg
Er zijn financiële prikkels aangebracht om de aanspraak op zorg te verminderen. Maar zorgmijding moet voorkomen worden om ook hogere toekomstige kosten te voorkomen. Langetermijnafspraken met zorgaanbieders bieden ruimte voor preventie. Preventie zal echter pas op langere termijn minder kosten met zich mee brengen. Er moet een evenwicht gevonden worden tussen het voorhouden van de wortel en het gebruik van de stok.
Dit zijn de vijf punten die ik als belangrijkst heb genoteerd. Ongetwijfeld zijn er nog zaken die aan deze lijst toegevoegd kunnen en moeten worden. Een pas op de plaats in de eerste anderhalf jaar is een goed uitgangspunt en dan de plannen voor zesenhalf jaar maken en uitvoeren.
Beleid rond de zorg
Tot slot: waarom zou een IT’er zich met het beleid rond de zorg bezig willen houden? Wat weet een productmanager nu helemaal van de verschillende zorgstelsels en waarom zou ik de meest aangewezen persoon zijn om een verandering naar een betere situatie te begeleiden?
Volgens mij gaat het in de eerste plaats om gezond verstand. Daarmee kom je al een heel eind. Aanpassing en uitvoering van beleid en het oplossen van knelpunten in de zorg, hebben naast een organisatorisch aspect ook altijd een belangrijke informatiecomponent. En wat dat betreft helpt twintig jaar ervaring in de ICT heel behoorlijk.
Geert Wilders; met jouw plannen kan ik niet zo veel. Maar Mark, Alexander, Diederik, Sybrand, Jesse, Gert-Jan, Emile en Henk; mochten jullie voor een nieuw kabinet een minister van VWS zoeken: op mij kunnen jullie een beroep doen.
Productmanager VVT en jeugdzorg bij Centric
