Het laatste zorgnieuws, eerst
Gezondheidszorg verhoudt zich slecht tot winstbejag, stelt André Postema, bestuursvoorzitter van het Martini Ziekenhuis. 'De realiteit van vandaag de dag is helaas een andere. De gezondheidszorg dreigt overgenomen te worden door partijen die haar primair als verdienmodel zien en gebruiken.'
Lees verder
Vorige week zondagavond zat ik met mijn vriend op de bank aan een zak chocoladepepernoten toen het eindbod van de NFU binnenkwam. De ambitie om een avond niet te werken viel snel in het water, helemaal omdat tegelijk met het eindbod een persbericht van NU‘91 naar buiten kwam met een positief advies aan de leden. De verschillende achterbannen begonnen zich logischerwijs per direct te roeren.
Lees verder
Om bij te dragen aan de strijd tegen klimaatverandering, werken we bij PFZW hard aan het verlagen van de CO2-uitstoot van onze beleggingen. Een paar weken geleden schreef ik op hoe we dat doen. Je zou onze inspanningen kunnen omschrijven als het verkleinen van de negatieve gevolgen van ons handelen. We doen daarnaast ook nog iets anders: we proberen onze pósitieve invloed te vergroten. Impact-beleggen noemen we dat.
Lees verder
Voor het Actie Leer Netwerk mocht ik als ambassadeur gezond werken op 3 september wandelend in gesprek met zorg- en welzijnprofessionals die zich veelal bezighouden met de arbeidsmarktproblematiek on hun sector. Tijdens de aftrap van de wandeling stonden we stil bij de positieve gevolgen van wandelen, met name bij 30 minuten brisk walking elke dag, voor het fysiek en mentaal welzijn van zowel zorgverleners als herstellende patiënten.
Lees verder
Er is een groeiend tekort aan personeel in de zorg. De instroom van zorgprofessionals is aanzienlijk lager dan de uitstroom. Dat ligt volgens Doekle Terpstra, voorzitter van de door de minister van Volksgezondheid ingestelde commissie Werken in de Zorg, grotendeels aan de zorgorganisaties zelf. Zij zouden teveel vasthouden aan in het verleden gegroeide werkwijzen, zij zouden onvoldoende samenwerken en te weinig doen om personeel te behouden. Terpstra vindt dat er nu meer dan genoeg adviezen ter verbetering zijn uitgebracht en adviseert het in de maak zijnde nieuwe kabinet zijn commissie op te heffen omdat het tijd wordt om iets te doen.
Lees verder
Zorgverzekeraars en de overheid geven er blijk van niets te begrijpen van het gedrag van een beursgenoteerde van origine Nederlandse multinational die op de Amerikaanse markt geconfronteerd wordt met een onveilig medisch hulpmiddel dat door Philips op de markt is gebracht.
Lees verder
Jonge medisch specialisten in de ouderengeneeskunde zitten thuis op de bank, terwijl zij hard nodig zijn om de grote grijze golf te keren.
Lees verder
De traagheid van de kabinetsformatie staat in schril contract met de haast die ernstig zieke patiënten hebben bij het toelaten van dure medicijnen tot het basispakket, betoogt Dianda Veldman van de Patiëntenfederatie.
Lees verder
We mogen weer meer en we gaan weer. Ook ik kan niet wachten om festivaloutfits uit de kast te halen, lippenstift te dragen zonder mondkapje en op vakantie te gaan naar het buitenland. Maar de stap naar ‘normaal’ wringt ook. Want ik ben bang dat de ‘helden van de zorg’ met lege handen deze crisis uitkomen. Dat kunnen we niet laten gebeuren, want het gaat al te lang niet goed.
Lees verder We staan voor de complexe opgave om de gezondheidszorg toekomstbestendig te maken. Welke lessen leert corona ons en wat betekent dat voor de aanpak en sturing? Jan Kremer, voorzitter van de Kwaliteitsraad van het Zorginstituut, pleit voor een lerende beweging met een duidelijke rol voor de overheid. Niet door het top-down over te nemen, maar door te sturen op kernwaarden en voortgang.
Lees verder
Stel mensen met een verhoogd gezondheidsrisico op een ernstig beloop bij COVID-19 en hun naasten in staat om zichzelf en elkaar te beschermen tegen de impact van de pandemie. Met deze boodschap startten wij vlak na de eerste lockdown in maart 2020 ons eerste crisisoverleg met het ministerie van Volksgezondheid. We zagen aankomen dat de zorg, gezondheid en veiligheid van zo’n 2 miljoen mensen met een beperking of chronische ziekte in het geding zouden komen. Wat we niet konden voorzien, was de grote moeite die het zou kosten om de belangen van mensen die niet onder de hoede van een zorgaanbieder vallen, meegewogen te krijgen in de besluitvorming over het COVID-19-beleid.
Lees verder
Voor velen van ons lijkt er eindelijk wat ruimte te komen na een lange en onzekere periode van corona. Een groot deel van de samenleving is opgelucht en blij. Sommigen kijken terug op een periode van verlies en gemis. Iedereen heeft zo zijn eigen terugblik en kijkt van daaruit de toekomst in.
Lees verder
De Zorggroep Noord- en Midden Limburg, waar ik bestuurder ben, kreeg vrij vroeg te maken met coronabesmettingen. Ik vergeet nooit meer de bijeenkomst van het Regionaal overleg acute zorg (Roaz) Limburg waarin David Jongen van Zuyderland vertelde over de snelheid waarmee het virus in twee verpleeghuizen om zich heen sloeg. Dat was nog vóór de lock-down. “Als er één besmetting is, ben je al te laat”, zei David.
Lees verder
Laat ik maar meteen duidelijk zijn, dat ik autonomie en eigen regie van mensen een groot goed vind en wat mij betreft staat dit ook niet ter discussie. Verder vind ik dat iedereen gelijke toegang moet hebben tot de noodzakelijke zorg.
Lees verder
In 2019 zag het er in Nederland nog heel anders uit. Preventie en publieke gezondheid waren overal aanwezig, maar vaak onzichtbaar. De 25 GGD’en en GHOR-bureaus werkten onvermoeibaar aan de gezondheid en veiligheid van Nederlanders, via de consultatiebureaus, het Rijksvaccinatieprogramma, de SOA-poli’s, de lijkschouw, de openbare geestelijke gezondheidszorg, de coördinatie van de medische hulpverlening tijdens incidenten en crises, en meer. En er heerste een sfeer van: ‘dat gaat toch goed?’
Lees verder
Op vakantie neem ik afstand van mijn werk. Tijd voor ontspanning, maar ook voor reflectie. Op de meest onverwachte momenten borrelen gedachten bij mij op over de laatste anderhalf jaar in het Catharina Ziekenhuis. Wat heeft COVID ons gebracht?
Lees verder
De politiek hanteert twee argumenten om vrijgevestigde medisch specialisten te verplichten tot loondienst. Het eerste argument is dat het goedkoper zou zijn, het tweede dat louter loondienst de bestuurbaarheid van het ziekenhuis zou vergroten. Beide argumenten zijn discutabel.
Lees verder
Je huis afgebrand tot de laatste steen, uitgezaaide alvleesklierkanker op je zevenendertigste of je kind al drie dagen vermist. Dit zijn drie gruwelijke dingen die heel soms voorkomen, die jou hopelijk nooit treffen en waarvan de meeste mensen zeggen: ‘dat overkomt mij niet’. We vinden het minder waarschijnlijk dat rampspoed ons raakt dan dat het een ander treft. Intense rottigheid is iets voor mensen die we niet kennen, hooguit van horen zeggen.
Lees verder
Alweer een aantal jaren geleden moest ik een operatie ondergaan. Gelukkig mocht ik na twee dagen weer naar huis. Maar het herstel duurde erg lang. De instructies waren dat ik zes weken lang niet mocht tillen, fietsen en autorijden. Dat tillen vond ik niet zo erg, mijn huisgenoot deed de boodschappen wel. Maar niet fietsen en niet autorijden betekende dat ik niet naar mijn werk kon. Uiteindelijk heb ik thuis achter de computer nog flink wat kunnen doen. Maar onhandig was het, zeker in een tijd dat we online werken nog niet hadden uitgevonden.
Lees verder Nog nooit heb ik zo vaak “wandelafspraken” gemaakt, zowel privé als werk-gerelateerd. Als je me dat een jaar geleden verteld had, dan had ik je niet geloofd.
Lees verder
Maart 2020. Corona lockdown. Het land gaat op slot. Er is vrijwel niemand op straat. Huisartsen sluiten hun praktijken. Ziekenhuizen focussen zich op Corona en acute zorg. Onze manier van leven en werken verandert flink. We winkelen online, overleggen via Teams en borrelen via Zoom. Want tja, we kunnen en mogen nergens heen. Zelfs in de zorg wordt snel gedigitaliseerd; er wordt meer dan ooit ‘gebeeldbeld’, het aantal e-consulten neemt toe en we monitoren ziektes meer op afstand. We beperken het aantal fysieke ontmoetingen om zo zo veel mogelijk besmettingen te voorkomen.
Lees verder
Regelmatig hoor je de vraag wat we gaan doen na Corona? Wonderlijk, want er is geen tijd na Corona. Corona is een endemisch virus en gaat niet meer weg. Er is ook geen tijd na Influenza. We dienen maatregelen te nemen die ervoor zorgen dat we er goed mee kunnen leven. SARS-CoV-2 is een ernstig en agressief virus en COVID-19 is geen griepje. Ook geen stevig griepje. Het is een ernstig virus en dat krijgen we onder controle door vaccineren.
Lees verder
Als slaapapneupatiënt en gebruiker van een door Philips in juni 2021 gekwalificeerd onveilig beademingsapparaat was ik niet zozeer gealarmeerd door de berichten over de onveilige apparaten zelf en het direct stoppen van het gebruik ervan. Dat kan gebeuren in een productieketen. Wel was ik als deskundige op het gebied van productaansprakelijkheid geschrokken van het door Philips direct gereserveerde bedrag voor deze wereldwijde terugroepactie van ruim 560 miljoen dollar.
Lees verder “Mensen die zich niet laten vaccineren zijn niet solidair met de samenleving." Deze veelgehoorde uitspraak zoomt vaak door mijn hoofd. Het zet me aan het denken. En dat brengt me tot deze inzichten over het solidariteitsbeginsel in deze veranderende en bijzondere tijd.
Lees verder
Nog middenin de coronacrisis wordt er volop teruggeblikt op de afgelopen anderhalf jaar. Wat is er gebeurd? Wat is de impact? Welke lessen kunnen we trekken uit de crisis? Opvallend vaak gaat het dan over de góede dingen uit de crisis. Over de dingen die gebeurden, die anders nooit zouden zijn gebeurd.
Lees verder
Polderen is per definitie een compromis sluiten en een comprimis is per definitie een gebrek aan scherpe keuzes, schrijft hoofdredacteur Simon Broersma in Skipr quarterly 03. Hij doet een oproep aan alle beslissers in de zorg: "Luister naar andere gremia, maar durf alstublieft scherpe keuzes te maken."
Lees verder
Een collega-psycholoog zegt: "Nu, na de coronatijd, weet ik zeker dat ik zelf nooit in het verpleeghuis zou willen wonen…" "We trekken dit gedrag niet meer", geeft een verzorgende aan in een teamoverleg over een bewoner met een complexe zorgvraag. We zijn nog steeds van de leg, anno juli 2021. We likken onze wonden. Komt het ooit nog goed?
Lees verder
Op het gebied van Zorg en Welzijn moeten de volgende kabinetsperiode belangrijke keuzes gemaakt worden, door nu in te spelen op de forse arbeidsmarktuitdagingen in de komende tien, twintig jaar. Zoals het nu laat aanzien duurt het nog wel even voordat de koning een nieuw kabinet kan beëdigen. Maar rustig afwachten tot een nieuwe minister zich aandient, dat kunnen we ons niet permitteren.
Lees verder
Een terugblik op de eerste anderhalf jaar dat we leven en werken met corona. Waar begin je dan? Wat is er allemaal gebeurd? Tijd om te evalueren.
Lees verder
De negatieve verhalen over slechte en onveilige cosmetische zorgbehandelingen in particuliere klinieken in Turkije hebben niet alleen tot grote onrust geleid onder artsen en patiënten. Ze roepen ook de vraag op hoe het gesteld is met de kwaliteit en veiligheid van andere zorgbehandelingen in het buitenland. Door Nederlandse zorgverzekeraars ingekochte gecontracteerde zorg kan in sommige EU-lidstaten worden ondergaan.
Lees verder In 2019 stuurde de minister een brief aan de Kamer: "Het is belangrijk dat de umc’s zich richten op de taken waar zij écht meerwaarde scheppen." Oftewel, de umc’s van Nederland hebben vanwege hun unieke verwevenheid van zorg, onderwijs en onderzoek een belangrijke maatschappelijke rol te vervullen. Hoe onmisbaar de invulling van die maatschappelijke rol zou worden, toen een jaar later de covid-19 pandemie uitbrak, hadden we niet vooraf kunnen bedenken.
Lees verder
Het zou ons moeten kunnen lukken om in de nadagen van covid-19 de zorg in betere banen te leiden. Van paniek, via crisismanagement naar een redelijke zorg. Kunnen we iets veranderen? Even stilstaan en de koppen creatief bij elkaar graag.
Lees verder
In de serie ‘Institutionele uitdagingen in de zorg’, hebben we in samenwerking met verschillende (oud-)bestuurders uit de gezondheidszorg acht institutionele uitdagingen geïdentificeerd en gewerkt aan denkrichtingen en oplossingen. Deze blog gaat over het thema ‘zorg voor jeugdigen en gezinnen’ en het is de derde editie in een serie van acht.
Lees verder
De covid-pandemie is een schier onuitputtelijke bron voor reflecties op onze samenleving als geheel en onze organisatievormen in het bijzonder. Voor nu wil ik de absolute noodzaak van samenwerken benoemen: van het verspreiden van patiënten over bedden door heel Nederland (en daarbuiten) tot en met het ontwikkelen en delen van kennis over effectieve behandelingen voor patiënten thuis en in het ziekenhuis. Dit alles kon alleen door intensieve samenwerking en snelle kennisdeling.
Lees verder
De motie Hijink van de SP heeft op 8 juli in de Tweede Kamer 59 procent van de stemmen gekregen. De motie zegt dat medisch specialisten in loondienst gebracht moeten worden. Langzaam maar zeker bereidt de kamer en een toekomstig kabinet zich voor op een volgende ronde vrij worstelen met de Vrijgevestigd Medisch Specialisten, vertegenwoordigd door de msb’s (medisch specialistische bedrijven).
Lees verder
Het afgelopen jaar was er veel aandacht voor de werkdruk in de zorg. Die werkdruk is op veel plaatsen al jaren hoog, en corona deed er nog een flinke schep bovenop. Toch zijn veel medewerkers in de sector zorg en welzijn goed te spreken over hun baan. Dat geldt zeker voor mensen die nieuw zijn in de sector. Zij hebben het na een half jaar in hun nieuwe baan goed naar hun zin. Het werk voldoet aan hun verwachtingen en ze halen voldoening uit het contact met cliënten.
Lees verder Carin Gaemers doet in Skipr quarterly 03 een oproep aan de formateur. "Tijdens de komende regeerperiode zal echt werk moeten worden gemaakt van kwaliteitsverbetering, financiële duurzaamheid en toekomstbestendigheid van de zorg", begint ze haar column.
Lees verder
Stel je voor, je bent aangenomen als AIOS maar halverwege de opleiding word je ontslagen omdat je niet ingeloot bent voor de tweede helft van de opleiding. Je kans was ongeveer 50% maar in bepaalde regio’s slechts 17%! Een half jaar later mag je opnieuw loten en heb je evenveel kans. Wat je in de tussentijd doet is aan jou. Het klinkt bizar maar dit is de realiteit binnen de jeugdgezondheidszorg (JGZ) vanwege een gebrek aan opleidingsplekken voor het tweede deel van de opleiding Maatschappij + Gezondheid (M+G).
Lees verder
Hadden we maar een goedwillende dictator, verzucht Hugo Keuzenkamp in zijn column in Skipr quarterly 03. "Want, zeg nou zelf, al dat gepolder in onze sector is toch verschrikkelijk?"
Lees verder
Gelukkig is er licht aan het einde van die lange, donkere coronatunnel. Maandenlang zei onze overheid: ‘Alleen samen krijgen we corona onder controle’ en dat was de spijker op z’n kop. Neem het klinisch onderzoek naar de coronavaccins die ons nu uit deze crisis leiden. Mede dankzij alle Nederlanders die vrijwillig meededen aan studies, en dankzij een daadkrachtige overheid die meehielp om studies sneller dan ooit op te starten, profiteren we nu al van goedgekeurde vaccins.
Lees verder
Volledig weggecarieerde kiezen, jarenoude plak- en tandsteenresten, abcessen rondom implantaten: deze problemen zien we bij 80 procent van de kwetsbare ouderen als zij de zorginstelling binnenkomen. Het zijn de gevolgen van het ontbreken van goede mondzorg in de thuiszorg.
Lees verder
De klachten over de organisatie van vaccinaties en de kritiek op de coronamaatregelen ten spijt, constateer ik dat we het nog zo slecht niet gedaan hebben met de aanpak van deze crisis.
Lees verder
Op 22 juni is de Landelijke open co-creatie Wonen en Zorg van start gegaan met het eerste webinar met de gemeente Roosendaal. Wethouder Klaar Koenraad heeft de aftrap gedaan voor zo’n 40 aanwezigen waaronder vertegenwoordigers van zorgorganisaties, gemeenten, institutionele beleggers, projectontwikkelaars, zorgkantoor en adviesbureaus.
Lees verder
We weten zeker dat we afkoersen op een enorm personeelsprobleem in zorg en welzijn – dat laten de ramingen al jaren zien. En we zagen het ook tijdens de coronaperiode. Ziekenhuizen deden hun uiterste best op te schalen, maar dat lukte maar in bescheiden mate. De beperkende factor was niet het geld: verzekeraars hadden al vroeg in de epidemie aangegeven alle reële kosten te zullen vergoeden. Nee, de ‘bottleneck’ was personeel: er waren onvoldoende goed opgeleide mensen te vinden.
Lees verder
Mijn kinderen hebben het maar lastig. Ze worden opgevoed door een moeder die groot is gebracht met “evidence based medicine”. Ik voer dat zelfs in mijn privéleven door.
Lees verder Hoe benutten we schaarse capaciteit optimaal? Het is een vraag die het afgelopen jaar in veel ziekenhuizen actueler was dan ooit, en voorlopig nog zal zijn. Zo vroegen ook wij ons af hoe we zouden kunnen komen tot optimale benutting van de beschikbare capaciteit van het Hart-en Vaatcentrum (HVC) in het Catharina Ziekenhuis.
Lees verder
Ik ben het voorbeeld van iemand die door de maatschappij, de ggz én met name door mezelf afgeschreven had kunnen zijn. Bij Samen Sterk zonder Stigma leerde ik dat niemand uitgesloten mag worden. Toch lijkt voor velen de weg van een behandeling naar participeren onbegaanbaar.
Lees verder
Verlangde u er ook zo naar, dat we het mondkapje weer af konden doen? Het zichtbare bewijs dat we onze vrijheid terug aan het krijgen zijn na COVID-19. Na een jaar keken we er hier erg naar uit. Tegelijkertijd beseffen we dat het verlangen van de 1,4 miljoen mensen met een uitgestelde zorgvraag naar toegankelijke zorg vele malen groter is.
Lees verder
Vorige week is het account van het Artsen Covid Collectief (ACC) op LinkedIN verwijderd. Aanleiding hiervoor zou een oproep zijn om een petitie te tekenen die een einde moet maken aan “de schending van onze grondrechten”. Hoezeer ik het ook oneens ben met dit collectief betwijfel ik of het verwijderen van dit account een verstandige actie is.
Lees verder
Je hoort het de laatste tijd steeds vaker, helaas: dokters die willen stoppen met beeldbellen. Meer digitale communicatie was een van de grote verworvenheden van de coronacrisis, maar helaas, er is een tendens om terug te keren naar het oude normaal. Niet in het belang van de patiënt en niet in het belang van de zorg, schrijft Dianda Veldman.
Lees verder