Gedreven, to the point en met een tikje schroom. Op de Dag van de Verpleging, de geboortedag van Florence Nightingale, gingen kinderverpleegkundigen van thuiszorgorganisatie Florence in gesprek met staatssecretaris van Rijn.
De verpleegkundigen spraken met hem over hun ervaringen in de dagelijkse praktijk. Door hun vakkennis en oplossingsgerichtheid schetsten ze voor Van Rijn een heel duidelijk beeld van de dilemma’s waar ze op de werkvloer mee te kampen hebben. Verpleegkunde zoals Florence Nightingale het bedoeld heeft.
In de toon van hun stemmen en de glinstering in hun ogen zag ik trots. Trots op hun werk, trots op elkaar en trots op zichzelf. Ik kon duidelijk zien en horen dat ze hun vak serieus nemen en er voor de patiënt het maximale uithalen. Elke dag weer. Deze beroepstrots laten verpleegkundigen en verzorgenden niet zo vaak aan de buitenwereld zien.
Doodnormaal
Want verpleegkundigen en verzorgenden vinden het werk dat ze doen helemaal niet zo bijzonder. Het lijkt een typisch geval van beroepsdeformatie. Als een verpleegkundige een fout maakt, kan de afloop desastreus zijn, maar als alles goed gaat dan vinden we dat met zijn allen doodnormaal. Credits opeisen is lastig. Een verpleegkundige geniet dan ook vaak in stilte van een succes. Bovendien is het in Nederland niet gebruikelijk jezelf op de borst te kloppen. Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg.
Patiënten, cliënten en bewoners weten dus vaak niet precies wat de zorg van verpleegkundigen en verzorgenden nu precies voor verschil maakt in hun leven. Dus ook zij zullen zorgmedewerkers niet snel op het schild hijsen. In het buitenland is dat vaak wel anders. Zo staan mensen in de Verenigde Staten spontaan hun zitplaats in de bus af aan een verpleegkundige als hij of zij na een lange dag werken naar huis gaat. Veel ziekenhuizen in de VS benoemen met enige regelmaat de Nurse of the week. Een blijk van respect waardoor verpleegkundigen in Amerika zelf ook beseffen dat hun werk er toe doet. Proud to be a nurse zie je daar dan ook regelmatig op een T-shirt staan.
In ons land ziet V&VN de beroepstrots bij veel verpleegkundigen en verzorgenden diep van binnen heus wel gloeien. Maar nu het vak steeds verder professionaliseert en de verpleegkundige als verlengde arm van de dokter allang in de geschiedenisboeken is verdwenen, wordt het tijd om de beroepstrots te laten oplaaien.
Vastleggen
Het V&VN -programma ‘Focus op resultaten’ maakt expliciet voor welke zaken verpleegkundigen en verzorgenden verantwoordelijk zijn. Als beroepsvereniging willen we de bijdrage van verpleegkundigen en verzorgenden namelijk fundamenteel vastleggen. Om de zorg constant up-to-date te kunnen houden en te verbeteren, maar ook om te laten zien hoe het vak verpleegkunde het verschil maakt in een mensenleven. Dat laatste blijven we bij verpleegkundigen en verzorgenden zelf onder de aandacht brengen. In de workshop vakinhoudelijk leiderschap leren ze hoe ze deze rol op kunnen pakken en dat ze daadwerkelijk trots mogen zijn op het verschil dat ze maken.
Beroepstrots is nodig voor professionalisering van het vak. Wij kunnen zoveel meer bereiken als we samen laten zien waar het in de verpleegkundige en verzorgende beroepsuitoefening om gaat. Als V&VN bieden wij hier graag het podium voor. Want verpleegkundigen en verzorgenden mogen en moeten beroepstrots, uiteraard op gepaste wijze, uitdragen. Niet alleen tijdens een gesprek met de staatssecretaris of op de Dag van de Verpleging. Maar elke dag…in de geest van Florence Nightingale.
Henk Bakker
Voorzitter V&VN
