Je telt niet meer mee als je niet reflecteert op wat je doet. Binnen het onderwijs bijvoorbeeld moeten leerlingen voortdurend reflectieverslagen maken.
Onze jongste was er goed in: ieder werkstuk eindigde met dat hij er veel van had geleerd, dat hij het fijn vond om te doen, dat samenwerken niet altijd makkelijk was, dat hij het voortaan anders ging doen en dat het handig was voor later. Tot onze schrik werd daar geen enkele opmerking over gemaakt. Als ik over reflecteren begon, zuchtte hij diep. Dus putte ik uit mijn andere-vragen-reservoir. Gelukkig kwam het gesprek dan wel op gang.
Jong geleerd, oud gedaan? Nou, op deze manier niet.
Toch is écht reflecteren ontzettend belangrijk om je vak goed uit te oefenen. Eerdere blogs deze week wezen daar al op. En de manier waarop kan het verschil maken.
Uithuisplaatsing
Afgelopen week reflecteerden wij op een heel indringende manier: Kennisland had in één week met onze medewerkers een aantal jongeren, ouders en collega-medewerkers gesproken over hun ervaringen met jeugdhulpgroepen. Dit leverde veel (al bekende) inzichten op. Zo vertelden jongeren dat ze door de uithuisplaatsing erg overvallen werden, ook al waren er meerdere gesprekken geweest en wisten ze dat hun eigen gedrag er ook aan bijdroeg. Dat bevestigt wederom dat onze keuze voor presentie en voor traumasensitiviteit de juiste is. We moeten jongeren en ouders zoveel mogelijk betrekken bij beslissingen.
Ook gaven jongeren aan dat ze het meest aan hun mentor hebben: “Ik kan goed opschieten met mijn mentor. Ik heb niet het gevoel dat ik zijn ‘werk’ ben”. Medewerkers werden ook weer eens op het feit gewezen dat ze soms teveel ‘werken’ in plaats van mensen helpen. Collega-medewerker Sharryn sprak met een jongere die zij agressietraining had gegeven: “Ik besefte tijdens dit gesprek dat ik deze jongen vooral had benaderd als iemand met een agressieprobleem. Ik had niet gekeken naar de persoon achter het probleem. Ik schrok hiervan. Ik realiseerde mij dat het een risico is voor iedereen in deze sector. Omdat je met heel je hart jongeren wil helpen, constateer je ineens dat je iets heel wezenlijks bent kwijtgeraakt.”
Beroepsdeformatie dus – reflectie heeft onder meer het doel dat wezenlijke iets niet kwijt te raken.
Blijven reflecteren
Om te blijven reflecteren hebben we diverse uitspraken van jongeren, ouders en collega-medewerkers opgehangen in ons pand. De zinnen blijven op deze manier in ons hoofd spelen.
Deze reflectie leert ons dat we op de goede weg zijn, maar dat het nog veel beter kan. Met hart en ziel gaan we hier, al reflecterend, mee door.
Bestuurder Spirit Jeugd en Opvoedhulp
