Als het polderen geen oplossing oplevert, kan het helpen als een partij Zorginstituut, de NZa of VWS de knoop doorhakt.
De Zorgstandaard Integrale Geboortezorg is waarschijnlijk één van de zwaarste beleidsmatige bevallingen in de zorg van de laatste jaren geweest. Zonder ingrijpen van het Zorginstituut hadden verloskundigen, gynaecologen en andere stakeholders anno 2018 waarschijnlijk nog aan het polderen geweest.
Sinds ruim een jaar is het kind er dan toch en de eerste resultaten zijn, hoewel niet een op een toe te schrijven aan de zorgstandaard, veelbelovend. Kijk alleen al naar het aantal zwangere vrouwen dat complexe zorg nodig heeft. Bij Integrale Geboortezorg Organisaties daalde het aantal procentueel gezien drie keer zo hard als bij de reguliere geboortezorg, zo valt te lezen in het coververhaal van het meest recente Skipr magazine.
Slagkracht
Door de gebruikte doorzettingsmacht van het Zorginstituut heeft de o zo nodige kwaliteitsverbetering dus eerder een vlucht genomen.
Een partij die zegt: “Zo gaat het gebeuren!” wordt in ons polderlandje vaak gezien als lastig. Vervelend. Misschien wel ondemocratisch. Natuurlijk moeten de ideeën, standpunten en argumenten van de stakeholders gehoord worden. Maar een polderende landdag kan de besluitvorming flink vertragen. Daardoor verliest de zorg haar slagkracht. En slagkracht, dat hebben we de komende jaren hard nodig.
Personeelstekort
Het kan de zorg helpen als een partij als het Zorginstituut, de NZa of VWS sturend in plaats van faciliterend optreedt. Al is het alleen maar bij de uitdagingen voor de arbeidsmarkt.
Het recente faillissement van de ziekenhuizen van de MC Groep lijkt naast een gevolg van een aantal andere problemen, ook te wijten aan een personeelstekort. De zorg zal de komende periode snel moeten handelen om de naderende problemen te kunnen tackelen. Een sterke besluitvaardige partij met doorzettingsmacht is een goede stok achter de deur om snel tot actie over te gaan.