Naast het complexe IZA-traject en het Actieplan ICT, moeten er nu ook Zorgcoördinatiecentra komen. Deze (regionale) zorgcentra moeten alles en iedereen helpen om de juiste zorg op de juiste plaats te krijgen. Het schijnt dat dat nu niet gebeurd.
Nergens over eens
Diverse partijen hebben over deze op te richten centra een advies uitgebracht. Zoals gewoonlijk stel je de opdrachtgever – VWS – niet teleur. Het is een goed plan maar verder zijn we het nergens over eens. Of zoals in de Kamerbrief van minister Kuipers over dit onderwerp staat:
“Het advies laat tegelijkertijd nog het nodige open en zijn de partijen het niet over alle onderwerpen eens. Om een concreet totaalbeeld te krijgen van hoe zorgcoördinatie eruit komt te zien, heb ik in een bestuurlijk overleg op 28 maart jl. met partijen overlegd over de mogelijkheid om in gezamenlijkheid tot aanscherpingen te komen, met name waar het gaat over het samenhangende geheel van de schaalgrootte, de governance en de bekostiging van zorgcoördinatie”.
Kosten en baten
Mijn probleem is dat ik bij de vele overheidsplannen over de zorg het tijdsbeslag aan overleg voor mij zie, zonder dat ook maar bij benadering een Business Plan is bijgevoegd waarin kosten en baten van het project zijn aangegeven. Bij de kosten horen ook de benodigde arbeidstijd ten behoeve van het uitvoeren van het plan.
Vermindering bureaucratie
In de bouw moet worden aangegeven of bij alle benodigde activiteiten de stikstofnorm wordt overschreden. Is dit het geval dan gaat het bouwproject niet door. Zo zouden bij zorgplannen van de overheid moeten worden aangegeven met hoeveel niet patiëntgebonden tijd zorgaanbieders worden belast. Het tijdsbeslag aan bureaucratie in de zorg is nu al ontoelaatbaar hoog is en mag niet nog verder verhoogd worden. Plannen kunnen dus alleen in behandeling worden genomen als daar financiële compensatie van deelnemers tegenover staat en/of het plan een aantoonbaar zicht geeft op vermindering van de bureaucratie. Zo niet, dan wordt het zorgplan niet in behandeling genomen.
Gezien het feit dat één zorgminister meer plannen kan lanceren dan 100 zorgbestuurders aankunnen, kan het zijn dat deze opzet alleen al tot besparingen leidt.
Robert W. Kreis
Chirurg N.P.
Em. hoogleraar Brandwondenzorg VUmc