In het tv-programma De Monitor, een toepasselijke naam in dit verband, kreeg Chipsoft, maker van een veel verkocht elektronisch patiënten dossier (EPD), het er recent flink van langs.
Gebruiksonvriendelijk, niet snel reagerend op verbetervoorstellen en te hoge winstmarges, zo waren de klachten. Nu begin ik zelf bij bezoeken van en aan Chipsoft als vast ritueel over prijs, maar daarna tel ik toch snel mijn zegeningen. De totstandkoming van een goed werkend epd is namelijk in de afgelopen 20 jaar een slagveld geweest.
De prullebak in
Zelf mocht ik begin 90’er jaren, mét overheidssubsidie, een rudimentair epd ontwikkelen op het ziekenhuis informatiesysteem van de VIZ (vereniging informatievoorziening ziekenhuizen). Na fusie en wisseling van de onderliggende database kon het epd de prullenbak in. De VIZ die er vooral voor de kleinere ziekenhuizen was, is ook al lang ter ziele. De grote ziekenhuizen hadden Bazis, ontwikkeld in Leiden, met een briljant operating system. Bazis kon echter na veel succesvolle jaren de technologische ontwikkelingen niet bijhouden en de overgang naar Windows zijn ze nooit te boven gekomen. Veel ziekenhuizen zaten daardoor met een jarenlange stagnatie in hun ICT en vooral de ontwikkeling van hun epd. In een mooi ziekenhuis waar ik werkte in het oosten des lands heb ik ieder half jaar wel een brief gekregen van dat bedrijf, de naam was inmiddels veranderd, omdat ze weer waren overgenomen en dat hun epd genaamd Lorenzo er aan kwam. Lorenzo kwam nimmer en het ziekenhuis heeft nu Chipsoft.
Geen geld te verdienen
Begin jaren negentig mocht ik in een ziekenhuis in het zuiden des lands adviseren over de aanschaf van een prachtig Amerikaans epd genaamd TDS. Ik was diep onder de indruk, want het was erg gebruiksvriendelijk en zat ongelofelijk slim in elkaar. Toen na een aantal jaren een tweede ziekenhuis niet over de brug kwam trok het bedrijf zich terug. Geen geld te verdienen in dat kikkerland. Ook heb ik in die tijd als adviseur nog een paar leuke dagen gehad in het bemiddelen tussen de directie van McKesson, inmiddels een andere naam en een andere investeerder, en een zeer ontevreden ziekenhuis.
Niet heel lang daarna ging het ziekenhuis over op SAP. Zelf kwam ik daar in 1998 mee in aanraking in het RKZ. Na een zeer moeizame implementatie was het wachten op de toegezegde medische modules; het epd. Daar was het natuurlijk allemaal om te doen geweest. Die kwamen er jaren later en voor het RKZ te duur en te laat. Diverse ziekenhuizen hebben het wel geprobeerd, maar uiteindelijk is het bij mijn weten nergens gelukt. Dit na veel kosten, dus weggegooid geld, van die ziekenhuizen. Meer recent was er enkele jaren geleden het drama met Alert dat er werkelijk prachtig uitzag en door meerdere ziekenhuizen was aangeschaft. Hier zijn zelfs rechtszaken aan te pas gekomen. De facturatie ging hier toch anders dan in het moederland. Tot slot is er nog de hele verzameling aan deelsystemen binnen ziekenhuizen vooral die voor medisch specialisten die de overgang naar één epd lang hebben gefrustreerd.
Ze kunnen het niet waarmaken
Het hele verhaal is een mooi voorbeeld van een ‘Red Ocean’ strategie, met veel strijd, veel slachtoffers en sunk costs vooral bij de ziekenhuizen. De rode draad is dat veel ICT-partijen gewoon afhaken om dat ze het niet kunnen waarmaken. Je kunt Chipsoft niet verwijten dat ze al sinds jaren succesvol zijn en dat de concurrentie het laat afweten. Over de prijs zal ik blijven zeuren. Dat zie ik als mijn burgerplicht, maar ik tel zoals gezegd mijn zegeningen. Chipsoft doet wat het moet doen, is superstabiel, volgt alle relevante ontwikkelingen en innoveert volop. Slechts één keer had ik een klacht tijdens de implementatie over een naar onze mening gevaarlijke situatie rond medicatie. Gerrit Mulder, eigenaar van Chipsoft, kende het probleem, maar merkte aan de telefoon fijntjes op dat het een wens van de gebruikers was. Diezelfde avond werd het opgelost. Dat gebruikers niet altijd hun zin krijgen hoeft dus niet per sé slecht te zijn.