Een opmerkelijk bericht: oprichter succesvolle online retailer start zorgorganisatie. Een retailer die de zorg in gaat? Wat moet die in de zorg, wat gaat die dan verkopen? Wees gerust, het is nepnieuws.
Toch zal het niet lang duren of we vragen – nee, we eisen – van zorginstellingen een dienstverlening op hetzelfde hoge niveau dat we van onze online winkels gewend zijn. Dé grote hindernis die dit in de weg staat: alles moet eerst uitgebreid overlegd worden, waardoor de zorgdigitalisering in een moeras raakt.
Patiënt wil niet op reis
Digitalisering draait in de kern om de klant. Bedrijven die hun klanten optimaal bedienen boeken groot succes. Een open deur die organisaties vaak maar met moeite weten te vinden. We kijken daarom graag naar de voortrekkers op dit gebied. Bijvoorbeeld de grote online winkels, die dankzij digitalisering niet alleen bestellingen direct verwerken, maar het bestelde ook zeer snel bij de klanten afleveren. Sommige doen dat zelfs op zondag en zelfs dan gratis. Dezelfde impact van technologie op de customer journey, willen we ook op de patient journey. Die patiënt wil helemaal niet op reis: eerst naar de huisarts, dan naar de apotheek om in de rij te staan voor medicijnen en dan maar afwachten of ze allemaal op voorraad zijn. Als een winkel meteen kan leveren, moet een apotheek dat toch ook kunnen.
Patiënt≠klant?
Maar een patiënt is toch niet hetzelfde als een klant? Hoe zit het met de veiligheid? Weten we wel zeker of we de juiste medicijnen krijgen? En hoe zit het met de privacy? Is de security goed geregeld? Het is toch wat anders als iemand anders er achter komt of je een stofzuiger hebt gekocht, of dat je onder behandeling bent voor een ernstige ziekte. Allemaal waar. Toch gaat het ook hier net zo goed om dienstverlening. Natuurlijk moet die veilig zijn en moet de privacy gewaarborgd zijn. Maar tegelijk moet er gewoon een dienst worden verleend. Zonder wachttijden, met levering per omgaande en direct persoonlijk contact als daar behoefte aan is. Dienstverlening op maat dus, precies zoals we die uit andere sectoren kennen.
Weg met het polderen!
Die dienstverlening kan niet zonder digitalisering tot stand komen, maar we zien in de praktijk dat de snelheid ervan veel te wensen overlaat. Waarom is een goed beveiligd elektronisch patiëntendossier op stads- of regioniveau wel mogelijk, maar op landelijk niveau niet? Waarom is dat – na bijna twintig jaar! – nog steeds niet naar behoren geregeld? Teveel verschillende belangen, teveel visies, teveel wantrouwen. Zet dat polderen opzij! Anders blijven in het moeras steken! en duurt het veel te lang voor er consensus is – áls die al komt. Deze situatie doet me denken aan de spreekwoordelijke 17 miljoen bondscoaches die we hier hebben. Allemaal weten ze het beste hoe er gevoetbald moet worden. We stellen er natuurlijk maar één aan en die bepaalt wat er moet gebeuren. Stel daarom een Nationaal Commissaris Digitale Zorg aan, zoals we ook een Nationaal Commissaris Digitale Overheid hebben. Dat zou de zorg absoluut verder helpen. Deze Zorgcommissaris zou net als de Digicommissaris een aantal opdrachten én mandaat meekrijgen om de digitale zorg vorm te geven. Dat het kan, heeft onze Digicommissaris laten zien: de basis voor de Digitale Overheid is nagenoeg op orde. In slechts 2,5 jaar!