Over mijn vak kan ik een hoop uitleggen. Misschien ben ik een vakidioot, maar ik praat graag met mijn patiënten over de behandeling die ik uitvoer en alles daaromheen. Door te praten met mijn patiënten, krijg ik ook vragen over de kosten van de behandeling.
Zelf betalen
Logisch, als patiënt zou ik daar zelf ook naar vragen. Maar mijn tenen krommen als patiënten me vragen: ‘waarom vergoedt mijn verzekering maar zo weinig?’. Veel patiënten met een aanvullende verzekering kennen de voorwaarden van de verzekering vaak niet. Als tandarts mogen wij dan vaak uitleggen waarom zij nog een deel zelf moeten betalen van de behandeling en boven een bepaalde grens alles.
Groeiend gat
Veel tandartsen hebben moeite met deze situatie. Het recente onderzoek van de VvAA toonde opnieuw aan dat patiënten steeds meer betalen voor hun aanvullende tandartsverzekering terwijl de zorgverzekeraars steeds minder uitkeren. Het gat tussen betaling en vergoeding is in vijf jaar tijd enorm gegroeid. De premies gingen met twintig procent omhoog en de netto vergoedingen uit de aanvullende tandartsverzekeringen daalden gemiddeld met 13,6 procent, zegt dat onderzoek.
‘Wat dan wel?’
Veel van de tandheelkundige zorg valt buiten de basisverzekering en wordt door de patiënt zelf betaald. Dat betaalt de patiënt uit eigen zak of (gedeeltelijk) via een aanvullende tandartsverzekering. Een groep patiënten heeft baat bij een aanvullende verzekering. Maar er zijn ook patiënten met een gezond gebit die voor de zekerheid toch een verzekering afsluiten. Dat gevoel van zekerheid is nogal een deceptie als blijkt dat je vergoeding uiterst gering is op het moment dat je wél een tandheelkundige behandeling nodig hebt. Calamiteiten zijn vaak uitgesloten van de polis, terwijl de kosten dan vaak onverwacht hoog zijn. Als ik hierover in gesprek ga met patiënten, krijg ik vaak de vraag: ‘Wat dan wel?’
Nieuwe optie: ixorg
Om in deze situatie de patiënten te helpen komt de NMT dit najaar met een nieuw initiatief: ixorg. Een systeem wat helpt om geld opzij te leggen voor kosten die je kunt voorzien en waar je voor 100 procent verzekerd bent voor kosten die je niet kunt voorzien; je struikelt en breekt 4 voortanden af. Zo krijgt de patiënt vanaf nu drie mogelijkheden om uit te kiezen. Alles zelf betalen, standaard aanvullend verzekeren òf budgetteren en ècht 100 procent verzekerd voor onvoorziene kosten. Juist de groep patiënten die geen verzekering meer heeft, kan via ixorg de tandartskosten spreiden en is zo bij echte calamiteiten ècht verzekerd van zorg. Als tandarts ben ik blij dat ik mijn patiënten nu drie mogelijkheden kan voorleggen en er eindelijk antwoord is op de vraag: ‘Wat dan wel?’.
Rob Barnasconi
Voorzitter Nederlandse Maatschappij tot bevordering der Tandheelkunde (NMT)