Recent presenteerde de Nederlandse Diabetes Federatie (NDF) het nationaal consensusdocument Kwaliteitscriteria Insulinepomptherapie. Deze therapie is kostbaar. De kwaliteitscriteria moeten bijdragen aan een optimale en doelmatige inzet. Concreet beschrijft het consensusdocument voor alle fasen van insulinepomptherapie aan welke criteria moet worden voldaan. Ook worden er kwaliteitseisen gesteld aan de multidisciplinaire organisatie die nodig is.
Het document is het resultaat van een unieke multi-stakeholders dialoog onder regie van de NDF. De brede betrokkenheid is vertaald naar een gedeelde verantwoordelijkheid. Het document stelt concrete eisen aan alle betrokkenen bij deze hoogcomplexe zorg: patiënten, zorgverleners, behandelcentra, producenten, leveranciers en zorgverzekeraars.
De presentatie vond plaats bij Zorginstituut Nederland. Maud van der Veen, Hoofd Pakketbeheer, roemde de prestatie: “Dit is kwaliteitsontwikkeling zoals we het graag zien. Een hele sector, in dit geval het diabetesveld, die zichzelf mobiliseert en na een intensieve dialoog committeert aan afspraken. Zo kan kwaliteit inderdaad de basis zijn voor doelmatigheid.”
Innovatieve aanpak implementeren
Logisch dus, dat het Zorginstituut de minister adviseerde de sector nu de tijd en ruimte te geven die nodig is om de innovatieve aanpak te implementeren. Een transitiefase, gecoördineerd door de NDF, waarin partijen hun zorgpraktijk kunnen aanpassen aan de nieuwe criteria. Inclusief de vormgeving van de multidisciplinaire organisatie en de bijscholing van professionals.
Die transitie gaat niet zonder investeringen. En daar zit ‘m de kneep. Er ligt een prachtig consensusdocument, we weten wat we willen. De route uitgetekend, het parcours bekend. We kunnen starten, aftellen maar! Eén probleem: geen startpistool.
Geld. Alle betrokkenen hebben hun eigen motivatie om de hand op de knip te houden. Ook de partijen die wel willen investeren – zij verwachten bij consensus ook financieel commitment. En hoe dan ook vindt het ministerie het een kwestie van de sector.
Of hebben we te maken met een systeemfout? Het kan toch niet zo zijn dat alles klaarstaat om, met elkaar!, een slag te maken die evident bijdraagt aan kwaliteit en doelmatigheid van de zorg en dat dan het startschot niet gegeven kan worden omdat we het, met elkaar!, niet eens kunnen worden over de kosten van het startpistool.
Werkbare oplossingen
Het is een essentieel probleem. Want het gaat nu over insulinepomptherapie maar er zullen nog vele dossiers volgen. Hulpmiddelen bijvoorbeeld, om maar iets te noemen. Want uitgaande van het principe ‘Kwaliteit loont’ is dit de aangewezen route om kwaliteit en doelmatigheid te combineren in werkbare oplossingen: het bij elkaar brengen van belanghebbenden, het realiseren van consensus, de uitwerking in concrete afspraken en criteria.
Beter kun je je het niet wensen. Maar zonder dat pistool gaat er niks van start en zijn er geen winnaars. En de patiënt wordt er al helemaal niet beter van.
Directeur van de Nederlandse Diabetes Federatie
