Na de bekendmaking op 22 juni van het principeakkoord over het openbreken van de cao VVT reageerden zorgmedewerkers verrast over hun 10 procent loonsverhoging. In stappen komt er tot en met oktober 2024 geld op hun rekening bij. “Eindelijk worden we beloond voor ons harde werken”, hoorde ik mijn collega’s terecht zeggen.
De vraag is echter hoe dit gaat rijmen met het besluit op 7 juni van het ministerie van VWS, die de Nederlandse Zorgautoriteit juist heeft gevraagd om de tarieven met een nieuw indexcijfer naar beneden bij te stellen.
Stijgende prijzen
Hoe gaan zorgbestuurders de stijgende prijzen voor energie, medische materialen en voeding bekostigen, met al die loonsverhogingen in het verschiet? Gezien de geschiedenis weten we wat de gevolgen zijn van een tariefdaling, namelijk snijden in de grootste kostenpost – het personeel. En daarmee brengt de overheid onze zorgbestuurders in een spagaat.
Nog hogere werkdruk
Minder personeel betekent een nog hogere werkdruk, afname van de kwaliteit in de zorginstellingen, nog minder vast personeel en uiteraard toename van verzuim onder zorgmedewerkers. Wetende dat de vergrijzing toeneemt de komende jaren, tot 12 procent van de bevolking in 2030 volgens het Sociaal en Cultureel Planbureau, komen we tot het perfecte recept voor een uitgeholde ouderenzorg.
Geduld betrachten
Is alles dan nu verloren? Integendeel. Wanneer zorgbestuurders naast hun zorgmedewerkers gaan staan en hen het volledige vertrouwen geven dat hun collega’s op de vloer van waarde zijn, kunnen zij samen hun zorginstelling gezond maken. Weliswaar zal iedereen geduld willen betrachten tijdens deze transformatie; het is immers niet in één maand opgelost. Maar met slechts 1 procent bereidheid kunnen we het tij keren en de bewoners in onze verpleeghuizen de aandacht geven die zij verdienen. D
Door: Maaike de Gans, boardroommentor in de Zorg
Olaf Wijman
Wat is deze demissionaire coalitie met voor de ouderenzorg de incompetente Conny Helder aan het roer toch dom bezig geweest en nog.
kl.vanderploeg@outlook.com
De kosten gaan omhoog, de financiering gaat omlaag. En dan zit de oplossing daarin, dat de zorgbestuurders naast de zorgmedewerkers gaan staan en hen het vertrouwen geven, alsmede geduld te hebben?
Mis ik iets? Op welke wijze vertaal ik dit anders dan tegen het resterende personeel zeggen ‘zet ‘m op hè, je kunt het!’?