Op een recent evenement van financials in de zorg kreeg ik meermaals de vraag: “Hoe is het nou bij de vijand?”. Ik vind het opmerkelijk en ook spijtig dat het ons als zorgverzekeraar kennelijk nog niet gelukt is om in dit beeld iets te veranderen. Waarom worden we nog steeds als opponent gezien?
Ik sta ervoor dat de relatie tussen zorgaanbieder en verzekeraar een meer coöperatieve aard heeft. Dat voel ik als een uitdaging en een verplichting zodat we juist gezamenlijk werken aan ons gemeenschappelijk doel: het borgen van goede, betaalbare en toegankelijke zorg voor de patiënt.
Kunnen we vanuit dit doel onze belangen bij elkaar brengen? Beslist! Ik ken zowel de wereld van de ggz-aanbieder als de wereld van de zorgverzekeraar. En hoewel ik nog altijd uitspraken zoals hierboven hoor, zie ik ook steeds meer relaties vanuit partnerschap ontstaan. Organisaties die in gezamenlijkheid de grote uitdagingen in de sector willen aanpakken. Denk aan: wachttijden, capaciteitsproblemen, kwaliteitsmeting, administratieve lastenverlichting en ontwikkelingen op het gebied van digitale zorg. Ik zou graag op die onderwerpen een zinvolle en inhoudelijke discussie willen voeren met ggz-aanbieders en afscheid willen nemen van de grondhouding die gebaseerd is op conflictbeelden. Het is tijd om onze krachten te bundelen. Het is één minuut voor twaalf: de toegankelijkheid van zorg staat onder druk en als we dat niet doorbreken zal dit ten koste van de zorg aan mensen gaan.
Door krachten te bundelen kunnen we in mijn beleving deze complexe uitdagingen aangaan. Vertrouwen en goede relaties vormen de basis van een goede samenwerking. Waarom gebeurt dit nog onvoldoende? Waar zitten belemmeringen om hier nu samen vol voor te gaan? Expliciet aandacht besteden aan onze samenwerking is noodzakelijk. Daarbij zie ik meer factoren die kunnen helpen. Ik noem graag een paar concrete voorbeelden.
Wachttijden
Ik zou graag zien dat we elkaar juist bij een actueel probleem als wachttijden in de ggz veel meer opzoeken vanuit een intrinsieke motivatie en vanuit het gemeenschappelijke doel. Komen tot een gericht plan van aanpak is wat mij betreft de uitdaging. We verliezen te veel tijd aan discussies over de inzet van extra middelen. Doodzonde, want die energie kunnen we beter steken in het overwinnen van de wérkelijke barrières: hoe we bijvoorbeeld meer gediplomeerde professionals voor de ggz-sector kunnen werven, hoe we de crisisdiensten kunnen borgen, of hoe we meer gebruik van digitale zorg kunnen maken.
Ik wil zorgaanbieders graag laten ervaren dat wij als zorgverzekeraars niet op de stoel van de behandelaar zitten, maar dat we het door ons beheerde zorggeld wel zó inzetten dat kwaliteit loont. Een initiatief waar ik voor sta vanuit de ggz is waardegerichte inkoop voor angst en depressie. Dit geven we vorm in goed overleg met diverse betrokken partijen en volgen we met spiegelbijeenkomsten onder leiding van een derde onafhankelijke partij. Ook in de ggz willen we voor de patiënt relevante uitkomsten van zorg centraal stellen in plaats van het zorgvolume. Dat geeft de beste verhouding tussen kwaliteit en kosten van de geleverde zorg.
Meerjarencontracten
Door meer te werken met meerjarencontracten spreken we commitment en vertrouwen naar elkaar uit. Zo bouwen we aan onze relatie en kunnen we de grote uitdagingen in onze sector gezamenlijk tegemoet treden. We minimaliseren de energie, tijd en kosten die wegvloeien naar de jaarlijkse contracteringsdans. Ook opent het werken met meerjarencontracten mogelijkheden om minder regelgekte te realiseren en meer afspraken te maken op de inhoud en kwaliteit van zorg. Daarnaast steken we in op innovaties en ontwikkelingen. Dit doen we door leefkracht en herstel centraler te stellen vanuit het oogpunt van de patiënt.
We zijn het aan onze verzekerden en patiënten verplicht om onze tijd en energie goed te gebruiken. Laten we daarom afstappen van de jaarlijkse rituele contracteringsdans en de strijd die daarmee gepaard gaat. Laten we de zaken die op onze borden liggen met elkaar delen en samen zoeken naar passende oplossingen. Ik nodig u uit om deze manier van samenwerken te bespreken en om vervolgens afspraken te maken voor de langere termijn en stappen te zetten richting waardegerichte zorg. Laten we als bondgenoten bouwen aan een toekomstbestendige ggz. Of zoals Loesje terecht zegt: Waarom moeilijk doen als het samen kan?
Bas van Riet Paap
Manager GGZ en operationele zorginkoop bij Menzis
