Horizontaal Toezicht (HT) geeft ons grip op onze activiteiten en werkt efficiënt. We kunnen snel (laten) zien hoe onze beheersmaatregelen leiden tot goede zorg die voldoet aan de eisen van de Zorgverzekeringswet. Dat vergroot het vertrouwen en brengt een professionele gelijkwaardigheid in onze relatie met zorgverzekeraars. HT faciliteert daarmee ook het uitgangspunt van gedeelde belangen.
Of een transitie naar HT lastig is? Voor de één wel, voor de ander niet. Dat ligt aan je uitgangspositie. Voor ons, bij GGZ Delfland, was het een verzilvering van hetgeen al jaren in de genen van onze organisatie zit: juiste zorg is duurzaam en sociaal en daarvoor is een goede administratie randvoorwaardelijk.
Wat levert HT op?
HT heeft de belofte in zich van administratieve lastenverlichting, snellere zekerheid over de hoogte van opbrengsten/zorgkosten, lagere administratie- en accountantskosten en keten-procesoptimalisatie tussen zorgaanbieder en zorgverzekeraar. Mooie beloften, maar hoe worden die ook daadwerkelijk gerealiseerd?
In mijn optiek door een HT-status onderdeel te maken van de zorg contractering. Met een HT-status heeft een zorgaanbieder immers de rechtmatigheid – en in grote mate ook de doelmatigheid – van zorg aantoonbaar geborgd in het begin van de zorgketen. Daarmee zouden we het bij de onderhandelingen kunnen hebben over waar het echt om draait: met vertrouwen afspraken maken over de juiste zorg op de juiste plaats op het juiste moment door de juiste behandelaar tegen de juiste vergoeding.
De praktijk blijkt weerbarstiger: zorgverzekeraars lijken de strikte scheiding tussen contractering en control te blijven continueren, ook binnen HT. “Waarom?”, vraag ik mij af. Met een HT-status tonen wij toch aan efficiënte en rechtmatige zorg te leveren? Dat moet dan toch kunnen resulteren in bijvoorbeeld:
• veel meer uitgaan van bewezen vertrouwen en gelijkwaardigheid in de contractering resulterend in minder strakke en onnodige administratieve contractbepalingen;
• vrijstelling van aanvullende (achteraf) controles voor zorg geleverd onder een HT-status;
• het schrappen van een afrekening op basis van ‘gemiddelde kosten per cliënt’, zeker als de zorg binnen het omzetplafond blijft.
Ondanks een HT-status loopt GGZ Delfland nu jaarlijks nog steeds een groot risico om geleverde zorg voor eigen rekening te moeten nemen, omdat die administratief niet voldoet aan alle ‘kleine lettertjes’ van de contracten of door wijzigende spelregels, of gewoon omdat het aandeel ‘dure’ klinische cliënten groter is dan voorzien bij een verzekeraar.
Van beide kanten
De cliënt gaat ons werkelijk aan het hart. Duurzaam en sociaal als we zijn, zullen wij deze niet snel in de steek laten. Als ik zorgverzekeraars wijs op knelpunten in de ‘administratieve’ zorgketen duurt het vaak lang voordat een aanpassing is doorgevoerd. Ik heb voldoende voorbeelden van vaak ogenschijnlijk simpele zaken die grote inefficiënties in de keten kunnen oplossen.
Wil je duurzaam en sociaal onderhandelen op basis van de uitgangspunten van Horizontaal Toezicht, dan moet dat van beide kanten komen. Een aantal aansprekende voorbeelden van de afgelopen maanden die volgens mij aantonen dat verbetering mogelijk is:
• ingediende opbrengstverrekeningen door verzekeraars van oude jaren die gecorrigeerd moeten worden, omdat aanvullende afspraken of vastgestelde addenda niet zijn meegenomen;
• het aanpassen of terugtrekken van nieuwe controles over betrokkenheid van regiebehandelaren die niet juist blijken te zijn;
• het na veel moeite goed laten keuren van onvolledige behandeltrajecten met meer dan 120 minuten.