Beeld: Ruben Timman
Sabine Uitslag is er heilig van overtuigd dat zorgmedewerkers en zorgorganisaties meer focus moeten hebben op dat wat mensen plezier geeft in hun werk. Haar missie als directeur werkplezier bij
quarterly
Na inloggen kunt u dit artikel lezen
De artikelen die we schrijven voor ons magazine Skipr Quarterly zijn gratis te lezen wanneer u ingelogd bent. Maak een account aan en lees verder.
Al een account? Log dan in
Beste Sabine,
Voor mij als wijkverpleegkundige (niet praktiserend) en zorgarchitect is veel herkenbaar van jouw boodschap en tegelijk ….er is meer nodig dan door een loden deur gaan.
Daarom pleit ik ervoor om heel goed te kijken naar een fundamenteel andere manier van ziekenzorg dan dat wij afgelopen 75 jaren ons gewoon hebben gemaakt. En dus denken dat het zo moet en niet anders kan. De geschiedenis kan ons ook wat anders leren. Voor mij als zorgarchitect is het hoogste tijd om de lessen uit het verleden en het heden met elkaar te verbinden. Enkele projecten waarbij ik als ideeëndrager en initiatiefnemer bij betrokken ben onderschrijven dit. Het moet ander en het zou anders kunnen.
Alleen…bestuurders, politici, beleidsmakers, beslissers, wanneer gaan jullie ogen open en hebben jullie het lef om echte veranderingen een kans te geven?
Het als individuele professional door een loden deur heen werken lost de grote vraagstukken in de zorg voor de zieke medemens, voor onze huidige samenleving, niet op!
Het bestaande zorgsysteem (Professionele zorg Zelfzorg Mantelzorg) kan het allang niet meer aan en behoeft uitbreiding met…. Gemeenschapszorg.
Niet met robots of verpleegkundigen uit het buitenland.
De basis van gemeenschapszorg is het (zieken)zorg talent van ‘gewone mensen’.
Profesionals hebben daarbij een belangrijke rol door op zoek te gaan naar en te kijken hoe dat opnieuw in haar/ zijn kracht te krijgen is. Daarbij dienen wij als beroepskracht in de spiegel durven te kijken. Van wie is de zorg eigenlijk? Het ‘durven delen van zorg’ en ‘durven aangaan van zorg’ is het gereedschap om op weg te gaan. Om vervolgens de ziekenzorgtalenten trachten te bundelen tot Gemeenschapszorg. Wanneer deze vierde zorgkracht, naast de Zelfzorg Mantelzorg én vooral de Professionele zorg, een evenwaardige plaats verkrijgt, dan ontstaat SAMEN ZORGEN.
Dit Samen Zorgen is een wezenlijk andere manier van omgaan met de hulpnodige medemens en haar/ zijn naaste dan wij gewoon zijn.
En dan Sabine over Florence Nightingale.
Omstreeks 2005 werd ik ‘plotsklaps weggeblazen’ door wat Florence Nightingale in haar Voorwoord van haar ‘Notes on Nursing’ (1860) schrijft.
Haar boodschap die mij zo raakte heb ik vertaald:
‘De volgende opmerkingen/ aantekeningen zijn geenszins een gedachtegang waarmee verpleegsters zichzelf kunnen leren om verpleegster te worden, nog minder een handleiding voor verpleegsters om andere verpleegsters te scholen. Ze zijn bedoelt om overwegingen te geven AAN VROUWEN DIE ZELF BELAST ZIJN MET DE GEZONDHEID VAN ANDEREN.
En dan toch naar haar eigen oorspronkelijke tekst in het Voorwoord:
“Every woman, or at least almost every woman, in England has, at one time or another of her life, charge of the personal health of somebody, wheter child or invalid, – IN OTHER WORDS, EVERY WOMAN IS A NURSE!
Ik kan het iedereen aanraden om haar volledig voorwoord te gaan lezen!
Voor alle duidelijkheid, ik pleit hier niet voor het op de schouders willen leggen van ziekenzorg aan alle vrouwen. Wat mij zo aanspreekt anno 2022 is dat iedereen, en dat deel ik met Florence, het vermogen heeft om ‘de ander te willen helpen’. Zeker ook mannen en kinderen.
Tot mijn grote verrassing had ik bij het verplegen van ernstig zieke mensen, zo’n 125 jaren later als mannelijk wijkverpleegkundige, de waarde leren kennen van het (zieken)zorg talent van ‘gewone mensen’ (every woman is a nurse). Ook van kinderen! Welke mooie resultaten er waren als een buurvrouw kwam helpen .Of wanneer heel veel mensen uit een dorp (kinderen mannen en vrouwen) gingen helpen om zieke mensen uit een verpleeghuis te kunnen houden. Dat waar Florence in haar voorwoord over schrijft.
Echter om structureel veel meer met deze zorgkracht te kunnen helpen voor de zieke medemens, bleek bijzonder lastig te zijn. Dan loop ik op lokaal provinciaal en landelijk niveau tegen ‘muren van verzet’ aan. Gelukkig zijn er ook enkele uitzonderingen waarbij mijn ervaringen met Sabine Uitslag als politica, er een van is.
De professionele zieken zorg is na de Tweede Wereldoorlog ook (of vooral) een grote financiele macht geworden met verstrekkende invloeden en gevolgen.
Echt werk maken van mijn nieuwe model van ziekenzorg heeft mijn voorkeur.
Dan hoeven individuele ‘zusters of broeders’ minder door een loden deur. Zij zullen nieuw beroepselan ontdekken. Zij zijn dan samen met ‘gewone mensen’ de sleutel naar een liefdevolle en deskundige zorg voor de hulpnodige medemens en haar/ zijn naaste.
Samen Zorgen, daar kunnen wij allemaal beter van worden.
Pieter van der Hooft
zorgarchitect en wijkverpleegkundige (niet praktiserend)