Zorgverzekeraars voeren een preferentiebeleid, waarbij goedkope generieke medicijnen als voorkeur worden aangewezen en vergoed aan de patiënt. “De gedachte achter het preferentiebeleid is dat er kosten worden bespaard, maar de realiteit is ook dat dit beleid bijdraagt aan medicijntekorten. Het preferentiebeleid is misschien niet dé, maar zeker een oorzaak van tekorten in ons land”, meent De Groot.
Omgekeerde wereld
Vóór het preferentiebeleid voerde DSW een clusterbeleid. Daarbij kon de apotheker zelf uit een groep medicijnen bepalen welk merk werd verstrekt. “Dat gaf ruimte aan de apotheek en keuzevrijheid voor de patiënt. Door een uitspraak van de rechter moesten we vorig jaar overgaan op het preferentiebeleid.” De Groot is daar fel tegenstander van. “Als zorgverzekeraar hebben we zorgplicht. We moeten zorgen dat patiënten hun medicijnen krijgen, maar met het preferentiebeleid lukt dat steeds minder. Dus met een geneesmiddelenbeleid dat we eigenlijk niet willen, worden we straks wel aangesproken op onze zorgplicht: de omgekeerde wereld.”
Negatieve versus positieve effecten
Apothekers en artsen moeten volgens de DSW-bestuursvoorzitter meer ruimte krijgen om te kunnen wisselen van medicijnen. “Ook uit nog niet gepubliceerd onderzoek van de Rotterdamse Erasmus Universiteit blijkt dat de negatieve effecten van het preferentiebeleid waarschijnlijk sterker zijn dan de positieve.” Er worden wel wat stappen gezet, maar het is volgens De Groot niet genoeg. “Als het preferentiebeleid niet wordt verruimd, dringen we de geneesmiddelentekorten niet terug. Dit werkt nog meer onnodige discussies, consulten en opnames bij huisartsen, apothekers, ziekenhuizen en ggz-instellingen in de hand. Bovendien prijst Nederland zichzelf uit de geneesmiddelenmarkt. Dit alles kost uiteindelijk alleen maar meer geld.”
Petitie
Samen met arts- en apothekersorganisaties heeft DSW een petitie aangeboden aan de Tweede Kamer. “Het preferentiebeleid moet aangepast worden”, aldus de topman.
Zorgverzekeringen. Liever geen medicijn dan een duur medicijn?
1) wereldwijd zijn er overal tekorten aan medicijnen
2) 70% ervan komt uit India of China – monopolisering dus
3) Europese Cie. en parlement verzuimden om farmaceutische industrie te verplichten om gedeelte van noodzakelijke medicijnen in Europa te produceren (dwang licenties)
4) huisartsen schrijven veelal tussen 60 en 120 verschillende geneesmiddelen voor. M.i. zijn die nog steeds grotendeels beschikbaar.
5) Uit HARM-onderzoek bleek dat er onnodig veel patiënten in ziekenhuizen worden opgenomen vanwege onjuiste medicatie voorschrijven…
6) sinds de Bonus & Kortingen (claw back) eind negentiger jaren, hebben generiek voorschrijven en preventiebeleid van verzekeraars de kosten van de geneesmiddelenverstrekking in de eerstelijn sinds 2006 gestabiliseerd op omstreeks € 6 miljard. Er vonden zelfs meer verstrekkingen plaats aan vooral ouderen. Dat leverde een gigantische besparing op van vele miljarden Euro’s. Die konden worden aangewend voor de zorg!
Dit hele beleid is een rommelmarkt geworden.
Een rommelmarkt waar ‘knappe koppen’ hun waar aan de kwetsbare mens ‘verkopen’. Succes ermee. ik maak gebruik van de orthomolec. zorg. Huisartsen en apothekers zien mij ook zelden. Waar betaal ik een abonnement voor?