Dat hebben de bonden laten weten. Bestuurder Elise Merlijn van FNV Zorg & Welzijn: “De tijd van praten is voorbij. De werkgevers kunnen een ultimatum tegemoet zien en zich voorbereiden op acties van onze leden.” De NVZ vindt acties “volstrekt onnodig en buitenproportioneel.”
Werkstakingen mogelijk
Voorzitter/bestuurder Stella Salden van NU’91 bespreekt de komende dagen met haar leden welke acties mogelijk zijn. Ze denkt aan een breed scala van protesten, zoals zondagsdiensten of werkstakingen: “De actiebereidheid is groot”, aldus Salden.
De bonden willen per 1 februari een loonsverhoging van 10 procent met een minimum van 100 euro bruto. Voor 2024 eisen ze 5 procent. In de cao moet wel worden opgenomen dat als de inflatie volgend jaar hoger is dan die 5 procent, de 200.000 werknemers worden gecompenseerd.
Het laatste bod van de NVZ is 13 procent meer loon de komende twee jaar, verspreid op drie momenten. Daar zit een maximum op: werknemers krijgen hooguit 300 euro per maand erbij en volgend jaar maximaal 180 euro per maand extra. Dinsdagochtend werd de laatste van de zeven onderhandelingsrondes na een marathonzitting van zeventien uur zonder resultaat beëindigd.
Prijscompensatie in 2024
NU’91 wil ook 10 procent per 1 februari dit jaar, maar met een maximum van 300 euro bruto per maand. Dit om de inkomensverschillen niet te laten oplopen. Voor volgend jaar eist NU’91 5 procent erbij met een maximum van 300 euro bruto per jaar. Salden: “Wel willen we een clausule dat als de inflatie in 2024 groter is dan verwacht er prijscompensatie komt daarvoor.”
Werkgevers in bubbel
Merlijn hekelt de “starre houding van de NVZ, het gebrek aan realiteitszin en de arrogantie om zelfs verslechteringen van bestaande afspraken voor te stellen. Werkgevers leven echt in een bubbel als ze denken dat ze zo personeel aan zich kunnen binden.” Een flinke loonsverhoging zou volgens haar de eerste prioriteit moeten zijn van werkgevers: “Steeds meer medewerkers verlaten de sector of komen terug als duurdere zzp’er. Onvoorstelbaar dat daar wel geld voor is.”
De bonden laten ook weten dat ze ontevreden zijn over de verhoging van de kilometervergoeding van acht naar veertien cent in de komende twee jaar. Dat is ongeveer een derde minder dan bij de meeste werkgevers. “Onacceptabel”, reageert Merlijn: “Ook omdat de NVZ geen stap wil zetten om tegemoet te komen aan verbeterde afspraken rondom de bereikbaarheidsdiensten.”
‘Verkooppraatje van werkgevers’
Merlijn stelt dat de NVZ af wil van de ‘verschoven-diensttoelage’, een vergoeding als roosters op het laatste moment veranderen. Ze wijst ook het voorstel af voor invoering van een jaarurensystematiek voor het verrekenen van plus- en min-uren. Merlijn: “Dat betekent dat er meer flexibiliteit van de werknemers wordt verwacht en dat daar niets extra’s tegenover staat. Zogenaamd meer zeggenschap over wanneer je werkt, maar dat is op deze manier puur een verkooppraatje van werkgevers.”
Verder wil Merlijn dat er afspraken in de nieuwe cao worden vastgelegd voor het behoud en het aantrekken van nieuw personeel en bepleit ze betere regelingen voor rouwverlof, ouderschapsverlof en het recht op onbereikbaarheid.
NVZ laat het aankomen op acties in de Nederlandse ziekenhuizen. Vakbonden NU’91, FBZ en vakcentrales kregen geen passend aanbod. VWS als systeemverantwoordelijke geeft niet thuis ( is zaak van CAO partners ), maar wist vooruit dat OVA ruimte onvoldoende is zodat slechts een kwaliteitskorting en/of volume van het zorgaanbod resteert. Er is ook geen implementatieklimaat meer voor het IZA 2022! Wordt 2023 voor patiënten een “rampjaar” met weer oplopende wachttijden? Kan dit nog voorkomen worden? Voor artsen, verpleegkundigen en verzorgenden is staken niet passend in de beroepscultuur, maar nu wel als uiterste middel? De UMC CAO is toch voorbeeldig?