Met alleen opleiden komen de ziekenhuizen er in ieder geval niet, voorzien de opstellers van ‘Bouwstenen voor duurzame intensieve zorg in Nederland’: “Bovenop een verpleegkundige opleiding duurt het anderhalf jaar om IC-verpleegkundige te worden. In tijden van crisis biedt dit geen soelaas. […] Als we een fors deel van de verpleegkundigen aansporen om zich te specialiseren tot IC-verpleegkundige, dan beïnvloedt dat bestaande tekorten aan algemene verpleegkundigen en andere verpleegkundige specialisaties.”
Verschillende bronnen
Op korte termijn is het wat FWG Progressional People betreft vooral zaak om de flexibele inzet uit verschillende bronnen, zoals dat tijdens de coronacrisis gebeurde, vast te houden. Deze flexibele inzet richtte zich in eerste instantie op andere dan IC-verpleegkundigen, zoals anesthesiemedewerkers. Maar gaandeweg werd duidelijk dat ook (OK-)medewerkers zonder verpleegkundige achtergrond een goede bijdrage kunnen leveren, bijvoorbeeld bij het aansluiten van apparatuur, maar ook in acute situaties.
Flexibele pool
Ook fysiotherapeuten, verpleegkundigen uit verpleeghuizen en zogeheten ‘zorgreservisten’ kunnen wat FWG Progressional People betreft uitkomst bieden. Het opzetten van een effectieve flexibele pool vergt echter een breed, regionaal of zelfs landelijk perspectief, over organisaties en branches heen.
Taakdifferentiatie
De coronacrisis onderstreept wat FWG Progressional People eens te meer wat de waarde van taakdifferentiatie kan zijn. Door het weghalen van niet-noodzakelijke activiteiten of taken die geen specifieke verpleegkundige of medische kennis vergen, zoals een deel van de administratieve handelingen en registraties, kregen zorgprofessionals meer armslag.
Zorgvuldig herontwerp
Maar taakherschikking is een gevoelig onderwerp en vraagt dus om een zorgvuldige benadering. Zo moet voorkomen worden dat taakdifferentiatie leidt tot ‘uitgeklede’ functies, met een te sterke focus op alleen de complexe taken. Of juist omgekeerd: onvolwaardige functies, die slechts bestaan uit een niet samenhangende verzameling van handelingen. FWG Progressional People bepleit daarom “een zorgvuldig herontwerp, dat recht doet aan vakmanschap en expertise, aan een goede balans en voldoende heterogeniteit”.
Tussenvormen
Een andere vorm van flexibiliteit manifesteerde zich op organisatorisch vlak. Tijdens de crisis ontstonden ‘tussenvormen’ van zorg, die de druk op de IC wegnamen. Zo maakten revalidatieorganisaties in een vroegtijdig stadium capaciteit vrij voor het overnemen van coronapatiënten. Dergelijke oplossingen zouden een structureel karakter moeten krijgen, vindt FWG Progressional People.
Daling herhaalbezoeken
Een laatste bouwsteen voor een duurzame intensieve zorg is de inzet van arbeidsbesparende technologie. Hierdoor komt er op verschillende plekken ruimte, die beschikbaar kan worden gesteld aan de IC. FWG Progressional People wijst in dit verband op eigen onderzoek op twee longpoli’s, waar de eerste resultaten van de inzet van technologie wijzen op een mogelijke daling van het aantal herhaalbezoeken van circa 30 procent.
