Volgens FNV tonen werkgevers weinig ambitie bij regelingen rond levensfases, zoals eerder stoppen met werken of geboorteverlof. “Voorstellen voor de RVU, het stoppen met werken bij 45 dienstjaren, het ontwikkelen van structureel fatsoenlijk generatiebeleid voor alle ggz-medewerkers ruim voor AOW en afspraken over geboorteverlof worden afgewezen of zijn vol restricties. Het balansbudget van minimaal 500 euro en de regeling voor opleiding verdwijnen en worden vervangen door een individueel keuzebudget, samengesteld uit bestaande arbeidsvoorwaarden uit de huidige cao – een “sigaar uit eigen doos.”
Loonsverhoging
De vakbond vindt dat werkgevers zich vooral richten op kostenbesparing. FNV eist een loonsverhoging van 7 procent. FNV wil verder dat de eigen bijdrage voor de reiskosten worden geschrapt en de reiskosten verhoogd naar 0,23 euro per kilometer voor woon-werk verkeer. “Hierop is geen reactie gegeven, anders dan dat dit geld kost waardoor de salarissen niet kunnen worden verbeterd.”
CNV spreekt juist van constructieve gesprekken. “Deze reactie geeft in ieder geval genoeg ruimte om met elkaar op 19 november het inhoudelijke gesprek te voeren over de belangrijke thema’s binnen de sector. Denk hierbij aan de onderwerpen beloning (en alles wat daaronder valt zoals loon, stagevergoeding, ORT etc.), levensfasegericht beleid (zorgverlof, RVU, generatieregelingen etc.) en veiligheid. In totaal hebben we zeven belangrijke thema’s met elkaar vastgesteld waar we verder over door willen praten.”
Alle punten die in de inzetbrieven van de vakbonden staan, liggen in ieder geval nog op tafel en worden in de bespreking van de thema ’s meegenomen, merkt CNV op. De data van de komende overleggen staan vooralsnog op 19 november, 9 januari, 22 januari en 26 februari vastgesteld. “De verwachting op dit moment is dat we die tijd ook minimaal nodig zullen hebben om dit traject te doorlopen.”
Ik snap dat het FNV het beste akkoord voor haar leden er uit wil slepen, maar het FNV is ook goed op de hoogte van de financiële posities van de GGZ zorgaanbieders en die zijn niet zo goed dat er ruimte is voor veel extra’s voor de werknemers. Maar wat wil je ook met NZa tarieven die al bij de overgang van de DBC’s naar het ZPM al minstens 4% te laag waren, te weinig indirecte tijd bevatten en dat de zorgverzekeraars in de contractering niet hoger willen dan 75 tot 85% van het 100% NZa tarief en ook nog te lage zorgplafonds. En dan krijgen we ook nog te maken met een torenhoge inflatie op alles, belasting en accijns verhogingen. De GGZ zorgaanbieders willen wel betere arbeidsvoorwaarden voor hun werknemers maar daar moet ook geld voor zijn en dat lijkt de FNV nog wel eens te vergeten.
“De FNV ziet weinig positieve stappen” lijkt vermelding in een artikel waard. Naar mijn mening zou ipv een branche CAO een “sector Zorg CAO” een stap vooruit zijn en veel onnodig gepraat overbodig maken. Omdat de werkgevers “dit spel” meespelen lijkt het vergelijkbaar met de marktbranches. Maar iedereen weet inmiddels dag de Zorgsector geen “markt” is en dat de niet-winst verwervende zorgverzekeraars en het OVA ( VWS ) de speelruimte bepalen. De sector Zorg is vooral een sociale sector en is gericht op helpen en professionele zorg bieden. Dat weet iedereen, toch? De FNV lijkt de zorg ( en i.c. de GGZ ) te benaderen als marktpartij, waar dit spel gaat over winsten, aandeelhouders en werknemers. Stop met deze schijnvertoning. Het aantal leden van de vakbonden is hier zeer laag, de zorgprofessionals voelen zich meer verbonden aan hun beroep en collega’s. De niet primair proces betrokken “werknemers” zouden CAO’s kunnen gebruiken die hen vanuit het maatschappelijk verkeer passen. Een jaarlijks nationaal overleg met de Rijksoverheid over de honorering van (in loondienst ) verzorgendenIG, verpleegkundigen, helpenden, artsen, GZ-psychologen, fysiotherapeuten enz zou voldoende moeten zijn, toch?