De Nederlandse ggz, MIND, NIP (psychologen) en NVvP (psychiaters) vragen de Tweede Kamer hier om in een gezamenlijke brief. De brancheorganisaties zijn “behoorlijk kritisch en teleurgesteld over het perspectief dat het kabinet-Schoof geeft op de arbeidsmarkt in de ggz”.
Volgens de ggz-partijen sluiten de kabinetsplannen niet aan bij de “enorme uitdagingen” waarmee deze sector te maken heeft: “Om goede zorg en ondersteuning te kunnen blijven bieden, is een gezonde arbeidsmarkt en samenwerking met professionals noodzakelijk. Digitalisering en technologie bieden kansen, maar dit vraagt om financiële steun en heldere kaders.”
Preventie en mentale gezondheid
De briefschrijvers willen meer aandacht voor preventie en mentale gezondheid, vooral bij jongeren. Mensen hebben meer psychische problemen en er zijn nu al lange wachttijden. “Daarom is het belangrijk om eerder te signaleren en preventieve maatregelen te nemen. Het kabinet zou daar meer in moeten investeren. Met daarbij ook aandacht voor informele zorg en initiatieven zoals buurtcontact, herstelcentra en lotgenotencontact. Deze maatregelen helpen voorkomen dat problemen verergeren en de druk op de ggz toeneemt.”
Toegankelijkheid
Daarnaast vragen de ggz-organisaties concrete acties om de zorg toekomstbestendig en duurzaam te maken. Zo zouden de loonachterstanden moeten worden aangepakt en de financiële steun om verduurzaming mogelijk te maken. Ook staat de langdurige ggz (Wlz-ggz) onder druk, vinden ze: “Zonder concrete aanpak rondom deze onderwerpen kan de zorg niet voldoende toegankelijk (en betaalbaar) blijven voor de toekomst.”
De noodkreet van de sector zal in een aantal gevallen ongetwijfeld terecht zijn. Maar ligt het nou aan mij, of is het in de laatste jaren in de mode geraakt om psychische hulp te zoeken? Waar men vroeger liever niet naar een psychologische hulpverlener ging, zoekt men nu hulp voor zaken waar men vroeger zelf overheen kwam?
Vroegah ging men niet zo snel naar de psychologische en met name psychiatrische hulpverlening omdat je daar alleen heen ging als je een beetje apart was (lees hier gek).
Verder liep men vroegah gewoon door met een depressie en angsten tot het niet meer kon en vaak iemand plotseling dood gevonden werd en het gezin compleet ontwricht werd.
Nu zijn we ons meer bewust hier niet mee door te lopen en hulp te zoeken.
@Jorrit — Daar noem je gevallen waarbij het juist goed is dat de drempel lager is geworden. Absoluut. Maar ik zie om me heen ook mensen die bij een psycholoog lopen om redenen waarvan ik denk: is dat nou echt nodig?
.
In de fysieke geneeskunde is een afwachtend beleid in een substantieel aantal gevallen de norm geworden, nadat uit wetenschappelijk onderzoek was gebleken dat de uitkomst daarvan op de wat langere termijn net zo goed was als van wel behandelen.
.
Ik zie die ontwikkeling niet in de eerstelijns psychologische hulpverlening?
Men heft het glas, doet een plas en men gaat verder zoals het was.
Iedereen weet dat er geld bij moet maar dat gebeurt niet. De 300 miljoen euro die in 2019 weggehaald is is nog steeds niet terug in het GGz begroting. Maar het belangrijkste gegeven is dat de GGz sector kapotgemaakt is door de zorgverzekeraars die vinden dat ze op de stoel van de behandelaar kunnen gaan zitten. Daarom lopen veel behandelaren weg bij de middel en grote instellingen, zelfstandig weer de lol terugvinden in je werk.
Als de instellingen hun behandelaren willen behouden moeten ze drastisch anders gaan opereren en belangrijk daarbij is de zorgverzekeraars duidelijk te maken dat zij de dienst niet uitmaken en als het niet gaat veranderen ze allemaal niet-gecontracteerd zorg gaan leveren. Want alleen zonder contract kun je je eigen beleid gaan voeren op hoe jij als instelling en behandelaar je zorg wilt leveren.
Maar de meeste middel en grote GGz bestuurders hebben geen ruggengraat om dit aan te durven gaan en benauwd voor hun baantjes in de toekomst.