• Hidden
Abonneer u nu op dé podcast door de redactie van Skipr en Zorgvisie over de gezondheidszorg in Nederland Beluister de afleveringen van Voorzorg hier

Reader Interactions

Reacties 2

  1. Peter Koopman

    “Stoere” reactie van deze zorgbestuurders in de GGZ. Continuïteit in persoon is in deze Branche bij het primair proces zeker een belangrijk aspect en daarom zijn “kortverbanders” niet altijd een goede oplossing voor roosterproblemen. Ook relatief kleine contracten zijn ook hierbij in het geding. De trend om steeds minder werkuren te werken is daarbij ook een aspect. Dat het bruto uurtarief van zzp-ers hoger lijkt moet zorgvuldig uitgezocht en openbaar worden, immers in loondienst worden niet alleen patiëntgebonden opgaven ( zoals netto beroepsgerichte opgaven van ZZP ) verricht, maar hiernaast ook organisatie gebonden taken ( o.a. inwerken, begeleiden nieuw personeel, stagiairs, gaten in roosters, teamoverleg, deelname aan OR, VAR, Staf ) en zijn aan functies ook alle werkgeverskosten hierin meegenomen, toch? ( ARBO, verzekeringen oa beroepsaansprakelijkheid, doorbetaling bij verzuim, werkgeversdeel pensioenlasten, vakantie/eindejaarstoeslag enz.enz. ). Een oplossing voor “kinnesinge in teamverband” is de uurlonen voor “in loondienst” navenant te verhogen. ( bijvoorbeeld de loonkloof repareren die in SER verband al is vastgesteld ). Kortom “stoer” moet ook rechtvaardig blijven en een waardevolle GGZ organisatie is qua individuele zorgaanbod niet gebaat bij een “machinebureaucratie” als organisatie vorm ( Mintzberg ), maar behoort haar professionele organisatievorm te behouden. Bij werklastproblemen zal ook het “Op=Op” als keuze gemaakt moeten worden als het primair proces niet meer uitvoerbaar blijkt. De overige randvoorwaardelijke organisatie zal dan mogelijk al eerder “zonder slagroom” voort kunnen gaan. Hoop niet dat, nu de belastingdienst al hierop gereageerd heeft, dat deze “stoere” instellingen te snel “schoon schip” gemaakt hebben.

  2. Anneke

    Als ZZP’ er heb ik dit artikel met verbazing gelezen. Gast geeft aan dat hij de Wet DBA ziet als een kans om de inhuur van ZZP’ers te stoppen. De wet is echter niet bedoeld om de inhuur van ZZP’ers te stoppen, maar is bedoeld om schijnconstructies aan te pakken. Hij werkt zelf voor een organisatie die maar al te graag en te lang gebruik heeft gemaakt van deze schijnconstructies. Wanneer je ziet dat een ZZP’er 5 dagen per week, 4 jaar lang op dezelfde afdeling werkt, is het niet heel moeilijk om te bedenken dat dit riekt naar schijnzelfstandigheid. De genoemde instelling in het artikel doen zich voor al slachtoffer van ‘ op geld beluste ZZP’ers’, die slechts eigen belang voor ogen hebben. Derhalve hebben ze voorlopig alle contracten met ZZP’ers stopgezet. In de eerste plaats vraag ik mij af; hoe ga je deze gaten in je rooster opvullen? Gaat dit ten kosten van je vaste werknemers, die straks rond de zomer allemaal met een burn-out thuiszitten? Ten tweede: je doet de ZZP’ers, die wel hun zaken op orde hebben, te kort. Er zijn genoeg ZZP’ers die nu geen opdrachten meer kunnen aannemen, waardoor ze nu gedwongen worden in schijnconstructies te gaan werken omdat er te weinig opdrachtgevers zijn.
    Wat ik zie in de instelling waar ik zelf voor werk: er is intern een ziekteverzuim van 10%!! Dan is een ZZP’er zo duur nog niet, want als die niet werkt, is er geen inkomen. Het ziekteverzuim onder ZZP’ers in minimaal.
    Ook lees ik nu Kamervragen met betrekking tot de zogenaamde “zorgcowbos” (https://pointer.kro-ncrv.nl/bijna-700-mogelijke-zorgcowboys-ontdekt-structureel-hoge-winst-dividenduitkeringen-of-maatregel-van ). Laten we daar eerst eens naar kijken, als we het hebben over de onbetaalbaarheid van de zorg en niet de individuele ZZP’er aan de schandpaal nagelen.
    Kortom:
    – ZZP’ ers zijn niet duur, alleen maar zelfstandig (en dus niet controleerbaar door de instelling).
    – de instellingen hebben zelf de belasting ingeschakeld om hun budgetprobleem aan te pakken, de belastingdienst laat zich hiervoor gebruiken, in plaats dat we met elkaar kijken waar het werkelijke probleem zit
    – en het brengt mij bij het volgende punt: zolang de directeur nog in een Audi Q8 het terrein op rijdt, waar ik werk voor mijn schamele 55 euro in het uur, wil ik ook mijn deel. We wilden in Nederland naar zorg in de marktwerking; nu, daar zijn we dan. Waar krapte is, moet betaald worden. Er is een tekort aan verpleegkundigen; dan mag je betalen. Je kunt niet het één hebben zonder het ander.
    Anneke Bandstra
    ZZP’ er verpleegkundige