Het aantal vacatures in de zorg neemt al geruime tijd toe. Dat is zorgelijk en alle reden om zorgpersoneel te behouden en op een andere manier te gaan werken, door bijvoorbeeld meer gebruik te maken van digitale zorg, benadrukt de minister. Maar dat is volgens Helder niet genoeg.
Ggz
Er moet volgens het kabinet iets gedaan worden aan de zorgvraag, omdat het anders dweilen met de kraan open blijft. Binnen de ggz “zijn we daar al mee bezig”, zegt de minister. Er wordt nadrukkelijk gekeken of de zorgvraag wel binnen de ggz moet worden opgelost, of dat de hulp beter vanuit het sociaal domein kan worden gegeven.
Ervaringsdeskundigen
De praktijk wijst uit dat mensen veel hebben aan ervaringsdeskundigen, mensen die soortgelijke problemen hebben gehad, zegt Helder. Ze voelen herkenning en erkenning. “Ze kunnen elkaar helpen en zeggen daar veel baat bij te hebben. Ze hebben dan geen zorgvraag meer, maar een hulpvraag.”
Via Wmo
Onder het sociaal domein valt de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo), die onder verantwoordelijkheid van de gemeenten valt. De inzet van ervaringsdeskundigen kan via de Wmo worden ingezet. De ggz voor volwassenen en de ouderenzorg wordt via de Wet langdurige zorg (Wlz) door het Rijk gefinancierd.
Wat een helder staaltje afschuiven van verantwoordelijkheid!
Als er alleen een hulpvraag is en geen zorgvraag dan komt een client echt niet bij de GGZ binnen. Een verwijzend huisarts en de POH-GGZ hebben een prima beoordelingsvermogen wat dat betreft.
Een ervaringsdeskundige is overigens ook niet gratis. Hier zal ook een structuur voor opgezet moeten worden waarbij de vraag is hoe de kwaliteit geborgd gaat worden opdat er geen ongelukken plaatsvinden. En dan de vraag hoe werf je die ervaringsdeskundigen dan in deze krappe arbeidsmarkt en wat zijn de criteria en competenties eigenlijk voor deze nieuwe beroepsgroep? Wat is het jaarlijkse budget voor dit idee en hoeveel cliënten kunnen ze hiermee opvangen?/behandelen?