“De gezondheidszorg in Nederland staat internationaal bijna altijd op één, maar altijd in de top drie. Dan gaat het om toegankelijkheid en gelijkheid van behandeling. Dat is een groot goed. Het is een publiek betaald systeem. Het maakt bij ons niet uit of je een baan hebt, of je een eigen inkomen hebt: als je een dure behandeling nodig hebt, dan krijg je die. We hebben uitstekend opgeleide mensen, vakkundige artsen, prachtige instellingen. Tegelijkertijd zijn er nogal wat dingen waarop we kunnen verbeteren. Dat heeft te maken met de grote versnippering van het systeem. Dat heeft ons bijna opgebroken. Want er is te weinig samenhang. We houden van marktwerking in de zorg, en dat vraagt dat er heel veel versnipperde, individuele partijen zijn. Dat werkt niet voor de goede aanpak.”
Netwerken bouwen
Kuipers pleit ervoor om weer meer samenhang te scheppen: “We moeten echt zorgen dat we veel sterkere netwerken bouwen, dit jaar heeft ons daar gewoon toe gedwongen.”
In het begin van de coronacrisis in het voorjaar bleken er niet genoeg bedden op de ic-afdelingen te zijn om alle zware coronapatiënten te verplegen en moesten er met veel kunst- en vliegwerk ic-bedden en personeel worden bijgezet. Een deel van de ic-patiënten moest zelfs naar Duitsland worden gebracht. (ANP)
Sinds de budgettering middels de hoofdlijnenakkoorden is er in de medisch specialistische zorg nauwelijks meer sprake van marktwerking, wel van aanbodsturing middels toewijzing van krappe budgetten door zorgverzekeraars aan zo min mogelijk aanbieders. Juist aan deze MSZ geeft Nederland verhoudingsgewijs weinig uit.
Wel zou het natuurlijk prettig zij als er goed samengewerkt kan worden zonder blokkades van onder meer de ACM