De vaststelling en inning van de eigen bijdrage voor voorzieningen vanuit de Wet maatschappelijke ondersteuning, zoals huishoudelijke hulp, staat al jaren bekend als problematisch. Doordat facturen vertraagd raakten werden cliënten vaak geconfronteerd met meerdere rekeningen tegelijk, de zogenoemde stapelfacturen. De invoering van een vaste eigen bijdrage moest hier een eind aan maken. Een nieuw ICT-systeem voor het geplaagde CAK moest hierbij helpen.
Abonnementstarief
De vaste eigen bijdrage, het zogeheten abonnementstarief, is in 2019 voor maatwerkvoorzieningen in de Wmo ingevoerd. Het is wettelijk vastgelegd dat per 1 januari 2020 een abonnementstarief voor alle Wmo-voorzieningen geldt. Dat gaat hoe dan ook door, zo laat de minister in zijn brief weten. Het nieuwe ICT-systeem maakt echter een valse start.
Het nieuwe systeem is bedoeld om de communicatie tussen gemeenten en het CAK te vereenvoudigen en had tegelijkertijd door alle gemeenten in gebruik genomen moeten worden. Dat is volgens het CAK echter niet verantwoord. “De afgelopen tijd heeft de keten zich voorbereid op de implementatie en zijn tal van (keten)testen uitgevoerd”, schrijft De Jonge. “Op basis van de uitkomsten van de testen, komt het CAK tot de conclusie dat volledige overgang per 1 januari 2020 niet verantwoord is. Het CAK adviseert een geleidelijke en beheerste overgang naar de ingebruikname van de nieuwe ICT-systemen.”
Toch stapelfacturen
In eerste instantie gaan nu vijf kleine gemeenten met het nieuwe systeem aan de slag. De rest moet op zijn beurt wachten. Voor cliënten betekent het, wrang genoeg, dat de facturen voor de eigen bijdrage zich de eerste drie maanden van het jaar wederom gaan opstapelen.
