Het Nivel wijst erop dat de toegankelijkheid van de ggz al jaren onder druk staat door de lange wachtlijsten. “Ondanks landelijke afspraken over maximum aanvaardbare wachttijden voor intake en behandeling worden deze normen in de praktijk regelmatig overschreden.”
Meer grip
“Zowel cliënten als zorgverleners hebben veel last van de wachttijden voor de ggz”, zegt Tessa Magnée, onderzoeker bij Nivel. Volgens Jasper Nuijen, een onderzoeker van het Trimbos-instituut, moet deze evaluatie regio’s gaan helpen om “meer grip op dit taaie vraagstuk” te krijgen. (ANP)
Het “Hoe” verminderen we de wachtlijsten en vooral de wachtduur voor burgers die verwezen zijn naar de “tweede lijns” professionele zorg voor de geestelijke gezondheid nu pas in onderzoek ( Trimbos en Vilans )? Het lijkt me overduidelijk dat de vraag naar GGZ groot is en dat, zeker in deze periode, geen bezuiniging, resp. “Afremmen van de groei”, mag worden toegepast ! Toegang tot de tweede lijn vragen betekent hier een vraag naar specialistische deskundigheid. In de GGZ bestaan drie erkende specialismen: psychiatrie, klinische(neuro) psychologie en het GGZ Verpleegkundig Specialisme. Ook zijn er erkende basisberoepen als artsen, verpleegkundigen, GZ-psychologen, psychotherapeuten, generalist-orthopedagogen en GGZ-agogen werkzaam, vaak ook nog specifiek geprofileerd zijn ( bijv. verslavingszorg, zwangerschap bij bipolaire stoornissen, forensische zorg, enz. enz ). Ik neem aan dat bij de toegang tot deze GGZ een “triage” door een van de voornoemde erkende GGZ specialisten gedaan wordt en een passende verwijzing naar onderdelen van het containerbegrip “GGZ” doet! Daarna is er pas van acceptatie op de “wachtlijst” sprake. Mogelijk zijn er immers verwijzingen gedaan, die aangemerkt kunnen worden als “schreeuw om hulp”, maar geen zuivere hulpvraag naar deze professionele GGZ betreft ( bijv. meer op maatschappelijk welzijn, mijn schuldhulpverlening, armoede, werkloosheid enz. ). Mijn verwondering is nu wat wordt daarenboven nu verwacht van bijvoorbeeld Vilans?