NZa adviseert om de verantwoordelijkheid voor de multidisciplinaire samenwerking centraler te organiseren en afspraken onderling steviger te omschrijven. Dit zorgt ervoor dat de toegang tot zorg voor kwetsbare patiënten thuis geborgd wordt, aldus de zorgautoriteit. De bekostiging moet hier goed op aansluiten.
Vastleggen regioplannen
De stijgende zorgvraag en het personeelstekort vragen om een bredere kijk op zorg, meent de NZa: “De samenhang van de eerstelijnszorg is nu sterk afhankelijk van de manier waarop deze regionaal of lokaal is georganiseerd. Daarmee is deze zorg niet overal gelijk. Geen van de individuele aanbieders is nu verantwoordelijk voor een samenhangend zorgaanbod voor kwetsbare patiënten thuis. Deze vrijblijvendheid moet verdwijnen.”
De NZa verwacht van partijen dat zij op regionaal niveau tot een concreet plan komen om de zorg aan kwetsbare patiënten thuis beter te organiseren. In dit plan moet duidelijk omschreven worden hoe de knelpunten worden aangepakt en wie de verantwoordelijkheid heeft.
Aanvullende bekostiging
Om de samenwerking verder te stimuleren adviseert de NZa aanvullende bekostiging voor individuele aanbieders en op het niveau van samenwerkingsverbanden: “Alleen zo kan de toegang tot deze zorg overal gegarandeerd worden, ook in de toekomst.”
Dit advies van de NZa onderstreept het echec van de positionering in 2006 van de zorgverzekeraars als regisserende verlengde arm van de overheid. Immers, in die positie gemanoeuvreerd zouden de zorgverzekeraars de partij moeten zijn die de benodigde samenwerking moeten regelen in het kader van hun zorgplicht. Maar al vele jaren is gebleken dat zij daartoe niet in staat zijn. Akkoorden en het IZA zijn noodzakelijk gebleken om datgene tot stand te brengen dat de zorgverzekeraars niet voor elkaar kregen. En nu zijn we beland in een situatie waarin allerlei partijen aan het stuur trekken: VWS, zorgverzekeraars, Regionale samenwerkingsverbanden, enz. Het moge duidelijk zijn, we zijn beland in een bestuurlijk en organisatorisch moeras. Hopelijk wordt dat op korte termijn voldoende duidelijk voor politiek, beide Kamers en het Kabinet. Zodanig dat er een heldere keuze komt: of de zorgverzekeraars handhaven als zorgregisseurs met de verplichting om de zorgplicht op eigen kracht en macht volledig waar te maken, of de regie weer in handen van de Rijksoverheid. Mevrouw Schippers kan in het laatste geval als Minister van VWS in de herkansing orde op zaken stellen.