Foto: Paul Tolenaar
Binnen het Integraal Zorgakkoord zijn serieuze spelregels nodig die kunnen worden ingezet als het nodig is. Om te voorkomen dat de werkelijkheid anders uitpakt dan is afgesproken. Kaljouw vertelde tijdens het congres Passende Zorg op 11 oktober in Utrecht dat zij haar verzoek om spelregels heeft neergelegd bij VWS.
Mandaat
De NZa-topvrouw realiseerde zich naar eigen zeggen tijdens een bestuurlijk overleg wijkverpleging dat er op dit moment niemand bevoegd is om knopen door te hakken als het moeilijk wordt. “Dat mandaat heeft de NZa niet, het Zorginstituut niet en ook VWS eerlijk gezegd niet.”
Kaljouw zegt toe dat de regelgeving wordt aangepakt want die staat vooral domeinoverstijgende samenwerking in de weg: “Samenwerking en financiering over de schotten heen is een groot probleem. Daar kunt u niets aan doen, dat hebben wij zo geregeld. Dus dat zullen we moeten veranderen.” De NZa wil samen met het veld kijken welke drempels en schotten er moeten verdwijnen.
Passende zorg
Passende zorg klinkt mooi maar heeft grote consequenties. Kaljouw wijst erop dat verplaatsen van de zorg aan patiënten met chronische aandoeningen naar de thuisomgeving tot een enorme behandelreductie bij ziekenhuizen zal leiden. Voor een doorsnee ziekenhuis betekent dit 70 procent van de zorg. “Natuurlijk kunnen we de ziekenhuisomzet niet ineens reduceren met 70 procent, maar we moeten er wel over nadenken hoe we er komen.”
Budget gezondheidszorg
De kosten van de Nederlandse gezondheidszorg nemen hand over hand toe. Dit jaar is het budget al gestegen tot boven de honderd miljard euro. Bij ongewijzigd beleid nemen de kosten toe tot 170 miljard euro in 2040 en 200 miljard euro in 2050. Maar Kaljouw maakt zich op dit moment het meeste zorgen over de toegankelijkheid van de gezondheidszorg: “Als we niets doen, krijgen kwetsbare mensen niet meer de zorg die ze nodig hebben. Dat maakt een eind aan solidariteit in een rijk en beschaafd land. De zorg staat voor een enorme opgave die vraagt om lef en leiderschap. Als ik heel eerlijk ben, is dat een beetje een dooddoener, want dat gebeurt nog niet zoveel omdat bijna iedereen wil vasthouden aan ingebouwde zekerheden. We moeten bereid zijn om dat ongemakkelijke gesprek nu maar eens te gaan voeren.”
De ultieme konsekwentie van de institutionele patstelling is de oversterfte.
De oversterfte is in Nederland nog steeds hoog in vergelijking met de ons omringende, ‘modern europese’ landen (EU14). Iedereen kijkt weg bij deze ongemakkelijke waarheid. Echte dwarsdenkers worden genegeerd, ook door de NZA.
http://gijsvanloef.nl/2022/09/26/oversterfte-nederland-opmerkelijk-hoog/
Mevr.dr. Marian Kaljouw heeft gelijk. De handtekening van de zorgbranches onder het IZA is van strategische betekenis, maar zal bij implementatie “pijn” gaan doen. Primair: het zal invloed hebben op de wervingskracht van vakkundige professionals IN de zorg naar de klinisch afschalende zorginstellingen en opschalende thuisverpleging, “klinisch-“verplaatste zorg en huisartsgeneeskunde. De inhoud van deze zorgverlening zal niet alleen generalistische zorg betreffen, maar ook geprofileerde en specialistische zorg en behandeling thuis gaan betreffen. Secundair: de prijs voor de resterende klinische zorg zal stijgen: immers een aantal vaste kosten worden gedeeld door minder verrichtingen en de aard van deze verrichtingen zal nog specialistischer zijn. De kosten van reistijd inzake thuiszorg kunnen beperkt worden door moderne communicatie op afstand, maar deze “bereikbaarheid” zal ook meer “vraag” kunnen oproepen. Kortom pas in de implementatiefase zullen voormelde “pijnklachten” echt meetbaar worden. Maar “passende zorg” is verstandiger en daarom betere zorg, hier zit de winst voor cliënt en zorgprofessional IN de zorg. Herschikking van de service VOOR de zorg zal budgettaire “winst” moeten opleveren. Anders zal de “pijn” vooral extra pijn in de geldbuidel gevoeld worden. En de WRR waarschuwing inzake groei vanaf nu 1 op de 6 personen werkzaam in de zorg zal omgezet worden in groei van ( oa electronische ) spullen. Nb. Van de huidige 1,4 miljoen personen werkzaam in de zorgbranches of zelfstandig, is 29% ingeschreven in het BIG register en als we hierbij ook de verzorgenden optellen is 43% werkzaam IN de individuele gezondheidszorg.
Het mandaat “passende zorg” zit in hetzelfde hoekje als “passend onderwijs”.
In het onderwijs hebben we aanschouwd wat dat voor een kaalslag opleverde en nu hebben we dus een schreeuwend tekort aan onderwijzend personeel.
In de zorg hebben we al een schreeuwend tekort aan zorgpersoneel en dat zal onder het adagium “passende zorg” alleen maar toenemen omdat het werkplezier vergald wordt.
Als dat de “pijn” is waar zorgbeleidbobo Kaljouw, geboren 17 juni 1956 (66 jaar), het over heeft hoop ik dat ze doodgaat voor ze oud en krakkemikkig wordt want dan zijn er niet genoeg zorghanden om haar haar laatste paar jaren door te helpen.
Maar ze gokt er blijkbaar op dat ze met haar overheidspensioen veel zorg kan inkopen. Veel van haar VVD partijgenoten gokken daar ook op, zij vinden zich ook economisch nuttig na hun pensioen om de beste zorg te mogen ontvangen.
Maar andere mensen blijkbaar niet die niet zo goed zijn in graaien. De zorg moet wel collectief betaald worden want anders wordt het te duur voor de economisch nuttigen. Dat niet iedereen er dan evenveel van mag profiteren is bijzaak.
Passende zorg voor iedereen, maar sommigen krijgen veel betere passende zorg dan anderen.