Het CAK heeft een spilfunctie in de gezondheidszorg. Het voert in opdracht van de overheid een aantal regelingen uit. Het CAK bepaalt en int de eigen bijdragen voor de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) en de Wet langdurige zorg (Wlz). Daarnaast betaalt de organisatie namens de zorgkantoren aanbieders die langdurige zorg geleverd hebben.
Jaarlijkse afstraffing
De afstraffing van de uitvoeringsinstantie door de NZa begint het karakter van een jaarlijks terugkerende traditie te krijgen. De afgelopen jaren zijn er veel klachten geweest over het CAK, met name door te trage verwerking van eigen bijdragen. Dat leidde tot stapelfacturen en dus onverwacht hoge rekeningen voor cliënten. De invoering van een vaste eigen bijdrage voor hulp vanuit de Wmo had dit voor een deel moeten verhelpen. Echter, het ict-programma dat hiervoor werd gebouwd, liep eveneens vertraging op. Ook in 2018, 2019 en 2020 zag de NZa tekortkomingen bij de uitvoerder. Dit terwijl bij het CAK sinds 2018 een grootschalig verbetertraject loopt.
Achteruit
De NZa volgt de verbeterstappen van het CAK sinds 2019 nauwgezet. Het is de bedoeling dat de uitvoeringsorganisatie in 2024 ‘in control’ is. Ondanks verbeteringen is die situatie voor 2020 niet bereikt, stelt de NZa. De voortgang van de processen is gestagneerd of achteruit gegaan. Een belangrijk aandachtspunt is de dienstverlening aan burgers die onder druk staat. Vooral de bereikbaarheid en antwoordsnelheid op vragen is verslechterd. De NZa heeft het initiatief genomen tot structureel overleg met de Nationale Ombudsman en het CAK over de klachtenafhandeling.
Issues
De NZa ziet nu zelfs dat er nieuwe issues zijn die gevolgen hebben voor cliënten, fondsen en gemeenten. Zo blijkt onder meer dat de onrechtmatige uitvoering van de eigen bijdrageregelingen hoger is dan eerder berekend. Dit heeft een mogelijk financiële impact op cliënten, fondsen en gemeenten en daarom moet dit probleem prioriteit hebben. Cliënten moeten hierbij op gelijke wijze behandeld worden, aldus de zorgautoriteit.
