De zorgautoriteit verwacht hiervoor grote inzet van zorgverzekeraars en actieve samenwerking met zorgaanbieders en het sociaal domein. Dat staat in het samenvattend rapport Zorgverzekeringswet 2021, dinsdagmiddag gepubliceerd door de NZa.
Rapport Zorgverzekeringswet 2021
In het jaarlijkse rapport over de uitvoering van de Zorgverzekeringswet gaat de NZa in op de impact van de coronacrisis, zorgplicht en passende zorg, het proces van zorginkoop, polisaanbod, bruikbare informatie voor verzekerden, en controles en financiële verantwoording. Zoals altijd concludeert de Zorgautoriteit dat er zaken goed gaan, maar ook dat er nog ruimte is voor verbetering.
Passende zorg
Zorgverzekeraars hebben een belangrijke rol om de noodzakelijke veranderingen in de zorg op gang te brengen en te houden, en passende zorg mogelijk te maken. Dat vraagt volgens de NZa om meer gesprekken en concrete contractafspraken tussen zorgverzekeraars en zorgaanbieders over wat passende zorg betekent voor de patiënt en wat een passende beloning is. De zorgautoriteit verwacht hiervoor grote inzet van zorgverzekeraars en actieve samenwerking met zorgaanbieders en het sociaal domein.
De NZa vindt dat zorgverzekeraars zich meer kunnen onderscheiden op basis van de zorginkoop door meer zorginhoudelijke afspraken te maken. Of door niet meer bij alle zorgaanbieders bepaalde zorg in te kopen. Afhankelijk van de afspraken krijgen verzekerden dan toegang tot die zorgaanbieders die alleen zorg leveren die bijdraagt aan de kwaliteit van leven en het functioneren van mensen.
Regionale zorgsamenwerking
In 2021 stuurden zorgverzekeraars binnen de huisartsenzorg meer op regionalisering. De NZa noemt dat een positieve ontwikkeling, met een kanttekening: “Al blijft het daadwerkelijk realiseren van multidisciplinaire, regionale samenwerking een aandachtspunt.” Dat is dan meteen de enige sector waar de NZa positief over is. De andere sectoren blijven achter.
In de wijkverpleging zijn zorgverzekeraars en zorgaanbieders weliswaar over het algemeen tevreden over het proces van de contractering, maar inhoudelijk maken zij nauwelijks afspraken over preventie of de kwaliteit van de zorg. Ook in de ggz maken zorgverzekeraars en zorgaanbieders in de contracten bijna geen concrete inhoudelijke afspraken. In de medisch specialistische zorg (msz) was de aandacht voor regionale samenwerking er wel, maar leidde dit niet tot concrete afspraken in de contracten met zorgverzekeraars. Met zelfstandige behandelklinieken zijn nauwelijks afspraken gemaakt over passende zorg.
Teveel zorgpolissen
De NZa vindt het belangrijk dat zorgverzekeraars zelf de ruimte nemen om de informatieverstrekking aan hun verzekerden zo goed mogelijk vorm te geven. Daarom hebben we in 2021 de Regeling herzien over hoe zorgverzekeraars consumenten informeren. Het aantal verzekeringspolissen is weer toegenomen maar die toename leidt niet daadwerkelijk tot meer keuze voor de consument. De NZa wil dat zorgverzekeraars sterk op elkaar lijkende modelovereenkomsten binnen hetzelfde verzekeraarsconcern schrappen.
Impact corona
Het jaar 2021 was de impact van corona opnieuw bijzonder groot. De NZa zag dat onder hoge coronadruk samenwerking veelal snel en effectief van de grond kwam. Ook is in coronatijd de aandacht voor zorg op afstand en de focus op passende zorg toegenomen. “Het is zaak dit vast te houden in tijden van minder coronadruk, omdat er ook dan uitdagingen zijn om de toegankelijkheid tot zorg te borgen.” Samenwerking is ook met het oog op de uitgestelde zorg cruciaal. Gezien de grote opgave om deze zorg alsnog te leveren, verwacht de NZa van zorgverzekeraars dat zij passende financiering mogelijk maken zoals beschreven in het kader Uitgestelde zorg.
Op zich kan selectieve zorginkoop (SZi) de zorg beter of kosteneffectiever maken. Maar dan moet wel eerst een goed kwaliteitsassessment geïmplementeerd worden. Met een een of enkele indicatoren kom je er niet: je zult ook moeten corrigeren voor confounders. Wat ik daar tot nu toe van gezien heb is dat zorgverzekeraars er een potje van maken.
.
Verder mag SZi niet leiden tot een tekort aan zorgaanbod. Daartoe dient er ofwel al een overaanbod aan zorgaanbieders(capaciteit) te zijn, ofwel de capaciteit door de geselecteerde zorgaanbieders tijdig te vergroten te zijn tot de benodigde grootte.
.
Meer informatie, ook over andere manieren, is te vinden op de pagina Kosteneffectiviteitsmanagement op https://gezondezorg.org/kem.
Dit is toch tenenkrommend?
Het hele zorgstelsel is gebaseerd op de beloftes van selectieve zorginkoop!
2005. De NZa zou daar op toezien.
Inmiddels, 2022, de NZa:
‘ ik heb tussen 2005 en 2022 zitten slapen, en het werkt allemaal blijkbaar niet zo; beter je best doen hoor! ”
Hoeveel geld heeft dit de premiebetaler inmiddels gekost?
Wat een vertoning.
Zorgverzekeraars willen hun verzekerden, met al hun wensen, tevreden stellen. Dat kan haaks staan op het contracteren van passende, zinnige zorg.
Als zorgverzekeraars passende en zinnige zorg inkopen, betekent dat, dat zorgverzekeraars niet alsnog onzinzorg inkopen en vergoeden in aanvullende polissen!