“Het is belangrijk om oog te hebben voor wat wel kan en wat voor iemand belangrijk is,” aldus Van Corven op de site van Alzheimer Nederland. ‘Dat klinkt heel vanzelfsprekend. Iedereen wil dat ook graag doen. Maar als we het gesprek erover starten met degene met dementie, naasten en zorgprofessionals is er vaak nog winst te behalen.”
Aan het onderzoek namen mensen met dementie, naasten en zorgprofessionals deel. “Wat me verraste was dat in iedere situatie de volgende vier thema’s belangrijk worden gevonden: de persoon kunnen zijn die je bent, een gevoel van keuze en controle hebben, je nodig en nuttig voelen en het behoud van eigenwaarde. Er is niet één bepaald thema dat altijd relevant is. Het gaat erom om steeds te kijken wat op dit moment voor deze persoon belangrijk is.”
Het blijkt erg belangrijk de persoon die iemand altijd is geweest te erkennen, met al hun interesses en voorkeuren, zoals het beroep of de hobby’s die iemand had. Van Corven: “Zo hoorde ik in dit onderzoek van een mevrouw die door haar vriendinnen werd meegenomen naar de bridgeclub, ook al werd het spelen van bridge steeds lastiger. Zo kon ze ondanks haar dementie een bridgespeelster blijven. Overigens verandert iedereen tijdens het leven. Bij dementie geldt dat net zo goed en is het vaak zichtbaarder. Je moet dus niet alleen kijken naar wie iemand was, maar ook naar wie iemand nu is.”
Ook bij dementie is het belangrijk het gevoel te hebben regie te houden over dingen die voor jou belangrijk zijn,” aldus Van Corven. “In het beginstadium kan dat een beslissing zijn over grotere thema’s zoals toekomstige zorg, in latere stadia kan dat het zelf kiezen van kleding zijn. Het gevoel zelf keuzes te kunnen maken – en dat die keuzes gerespecteerd worden- blijft belangrijk.”
Continu aandacht hebben voor deze thema’s lijkt voor mantelzorgers en zorgprofessionals niet altijd de makkelijkste weg. Van Corven: “Bewustwording is denk ik het belangrijkst. Je krijgt er veel voor terug als iemand in zijn kracht wordt gezet. Maar soms komt de taxi ook over tien minuten en staat iemand nog in zijn pyjama. Het dan even anders aanpakken is natuurlijk niet verkeerd. Maar door je bewust te zijn, kun je sommige zaken vaak nét even anders aanpakken. Stel je zelf zo nu en dan de vraag: Wat is écht nodig? En wat komt meer doordat ik dat prettig, fijn of normaal vind? Uiteindelijk kan dat een mantelzorger of zorgprofessional ook rust geven. Laat iemand maar een uur doen over het aardappels schillen. Dan beginnen we gewoon eerder met koken.”
