© frittipix / Stock.adobe.com
Zonder het nieuwe beleid van het kabinet rekent het onderzoeksbureau op een tekort van 155.000 medewerkers in 2032.
Geen onderbouwing
Minister Conny Helder schrijft in een Kamerbrief dat alleen de maatregelen zijn meegenomen die zijn vastgelegd in een akkoord, programma of in een brief aan de Tweede Kamer. Verder moeten de effecten van de maatregelen ook te onderbouwen zijn. Zo is het onder meer onduidelijk wat de verdere inzet van arbeidsbesparende technologie echt gaat opbrengen.
In de praktijk betekent dat, dat vooral maatregelen die de arbeidsproductiviteit van zorgmedewerkers verhogen niet zijn meegenomen. Dat de verwachte personeelstekorten toch dalen komt vooral doordat de maatregelen effect hebben op het zorggebruik.
Een op de zes medewerkers
Voor 2032 ontstaat overigens ook een probleem. In 2029 zal een op de zes werknemers in Nederland in de sector zorg en welzijn werken, zelfs met de nieuwe maatregelen die te kwantificeren zijn. Het kabinet streeft ernaar om deze verhouding niet verder te laten stijgen zodat er ook voldoende mensen over zijn voor andere sectoren van de maatschappij.
“De grens een op zes betekent dat het arbeidsaanbod voor de zorg na 2028 niet of nauwelijks kan groeien en er in 2032 een extra opgave ontstaat om de arbeidsvraag met circa 39 duizend personen te laten afnemen”, aldus Helder. “Lukt dit niet dan zal het geraamde tekort van 137.000 werknemers in 2032 verder toenemen. Dit laat zien dat het echt noodzakelijk is werk te maken van het afremmen van de arbeidsvraag in de zorg, door het in gang zetten van een transitie naar passende en arbeidsbesparende zorg en het vergroten van de arbeidscontracten binnen de zorg.”
“Sommetjes” betreffen personen. Dat laat ook het BIG register over bijv. Verpleegkundigen zien ( nu: 221.605 personen geregistreerd). Waarschijnlijk zijn daarbinnen nog maar weinig gepensioneerden opgenomen ( ca 20% ) en ook de meeste niet ( meer) geregistreerden staan hierin niet vermeld. Dr beschikbaarheid in werkdagen/uren is hiermee niet duidelijk. ( net als in het “sommetje” van de WRR inzake 1:6 ). Om uitspraken over tekorten te doen moet het aantal uren beroepsuitoefening geteld worden. Duidelijk is dat een 40urige werkweek niet vaak meer zal voorkomen. Maar de herregistratie-eis om gedurende vijf jaar 8u per week te realiseren geeft het minimum aan. Enig beleid is dus op dit personencijfer niet te maken.
IZA , Wozo en alle masterplannen zijn als wrijven in een vlek. Het probleem wordt alleen maar groter en lost niets op.
De wet van Borst is mislukt. De verzekeraars en de Staat hebben alle macht gekregen. De Zorg is geen vrije markt. De zorgverleners moeten weer de macht in de zorg krijgen. Nationaliseer de zorgverzekeraars. De Staat moet weer een eerlijke scheidsrechter worden. Vaste tarieven dienen de norm te zijn. Vaste arbeidscontracten. Weg met de aanbestedingen. Buurtwijkverpleging met 10 klanten per vetpleegster. Gern minutenregistratie meer. Geen wantrouwen maar vertrouwen in de zorg