Dat blijkt uit recente cijfers van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd, meldt de NOS.
Toename
Het aantal opsluitingen, meestal in een separeercel, is ten opzichte van vorig jaar met bijna 10 procent gestegen naar bijna 8800. Terwijl het voornemen was dat de isoleercel per 1 januari 2020 verleden tijd zou zijn.
Niet alleen zitten psychiatrische patiënten vaker opgesloten, ook het aantal uren in de isoleercel neemt toe. Afgelopen jaar met 25 procent.
Oorzaken
Waardoor patiënten vaker en langer in de isoleercel zitten, is niet onderzocht. De Inspectie noemt wel een aantal mogelijke oorzaken. Een daarvan is het personeelstekort in de zorg. Door steeds meer wisselende medewerkers kent het personeel de patiënten minder goed en kiezen ze sneller voor opsluiting. Een andere reden voor opsluiting kan zijn dat mensen geen medicatie willen nemen of agressief zijn.
Gevaarlijke ontwikkeling
Dat er nu weer sprake is van een stijgend aantal opsluitingen vindt psychiatrisch verpleegkundige en gezondheidswetenschapper Yolande Voskes een gevaarlijke ontwikkeling. Zij heeft als verpleegkundige ervaring met het opsluiten van patiënten en onderzoekt dwang in de geestelijke gezondheidszorg. “We willen minder separaties omdat we weten hoe traumatiserend het is”, zegt Voskes tegen de NOS.
De Nederlandse ggz
De Nederlandse ggz, de branchevereniging voor de geestelijke gezondheidszorg, zet vraagtekens bij de cijfers van de Inspectie. “De definities van separeren zijn niet eenduidig gedefinieerd en worden dus verschillend gehanteerd. Daarbij kan de stijging te verklaren zijn door een groter bewustzijn rond het registreren.”
De Inspectie erkent de mitsen en maren, maar ziet wel degelijk een stijgende trend die zorgen baart. Die zorgen leven ook bij Voskes. “Als je ziet dat het niet goed gaat met mensen, dan moet je juist inzetten op het contact. Want het is niet normaal. Bij opsluiting bieden we geen zorg, we sluiten ernstig zieke mensen op en brengen hen daarmee schade toe.”
