7.12.2012 CN: Anti-Terror-Einheiten: Defibrillatoren verstehen statt Bomben entschärfen. Cardio News / 11/12cn33 / 07.12.2012 Countdown. Time bomb with alarm clock detonator. Dynamit. 3d
De Eerste Kamer heeft een streep gezet door het wetsvoorstel dat zorgverzekeraars meer armslag geeft bij de selectieve zorginkoop. 38 Senatoren stemden tegen het wetsvoorstel, 33 voor en 4 senatoren namen niet deel aan de stemming. De stemming heeft het kabinet in grote verlegenheid gebracht.
Opvallend was het stemgedrag van PvdA-senatoren Adri Duijvestein, Guusje ter Horst en Marijke Linthorst. Zij stemden gedrieën tegen aanpassing van artikel 13 van de Zvw. Daarmee bezegelden ze het lot van het wetsvoorstel. Hadden ze wel met de rest van de fractie meegestemd dan had het wetsvoorstel waarschijnlijk de krapst mogelijke meerderheid verkregen in de senaat. Vooral het optreden van Ter Horst is pikant. Sinds 1 december is ze voorzitter van het Koninklijk Nederlands Genootschap voor Fysiotherapie (KNGF). De beroepsvereniging van fysiotherapeuten is fel tegenstander van inperking van de vrije keuze voor behandelaars.
In een verklaring tegenover het ANP zegt ter Horst dat ze de stem van haar geweten heeft gevolgd en om inhoudelijke redenen tegen het wetsvoorstel gestemd. “Een senator die tegen het eigen geweten instemt om politieke druk, is geen knip voor de neus waard”, aldus Ter Horst. Ze voelt zich niet verantwoordelijk voor de politieke gevolgen nu het plan is gesneuveld. Volgens haar is de positie van de zorgverzekeraars al heel stevig en heeft die geen extra versterking nodig.
Ettelijke tegenstemmers wezen in hun stemverklaring op de gevolgen van de omzetplafonds die de zorgverzekeraars volgend jaar willen introduceren. In het kader hiervan houden zorgverzekeraars zich het recht voor om verzekerden weg te houden bij ziekenhuizen die het gecontracteerde volume dreigen te overschrijden. Een opvallend argument, aangezien deze kwestie feitelijk los staat van de aanpassing van artikel 13.
Armslag
Formeel-juridisch spraken de senatoren zich uit over aanpassing van artikel 13 van de Zorgverzekeringswet. Hierin ligt het recht op vrije artsenkeuze verankerd. Minister Schippers wilde dit artikel aanpassen om de zorgverzekeraars meer armslag te geven bij het scherper inkopen van zorg. Aanpassing had zorgverzekeraars in staat moeten stellen om -onder bepaalde condities- te bepalen naar welke specialist of behandelaar verzekerden zouden moet gaan. Dit zou de betaalbaarheid van het stelsel ten goede moeten komen, doordat verzekeraars niet langer behandelingen door niet-gecontracteerde zorgverleners hoeven te betalen. Volgens Schippers levert aanpassing van artikel 13 circa 1 miljard euro op.
Tegen de voorgenomen aanpassing van artikel 13, die in juni door de Tweede Kamer werd goedgekeurd, is het afgelopen jaar veel verzet gerezen. Nadat al eerder vrijwel alle beroepsverenigingen zich tegen het voornemen keerden, lieten begin december ook zeventig maatschappelijke organisaties -uiteenlopend van vakbonden tot Consumentenbond- van zich horen met een petitie ondertekend door ruim 160 duizend bezorgde burgers.
De gang van zaken in de Eerste Kamer is een gevoelige politieke nederlaag, niet alleen voor minister Schippers, maar voor het hele kabinet. Direct na de stemming in de senaat trokken de belangrijkste bewindslieden zich terug in het torentje voor crisisberaad.
Teleurstelling
In een eerste reactie laat een “teleurgestelde” branchevereniging Zorgverzekeraaars Nederland (ZN) weten dat de uitkomst van de stemming in de senaat mogelijk gevolgen heeft voor de beheersing van de zorgkosten. “Zorgverzekeraars wordt een belangrijk instrument onthouden om de komende jaren goed te kunnen sturen op de kwaliteit en doelmatigheid van zorg”, aldus ZN. “Zij hadden over deze aanpassing met de minister en met vertegenwoordigers van patiënten en zorgaanbieders afspraken gemaakt in het kader van de zorgakkoorden. Zij beraden zich op de nu ontstane situatie en de consequenties daarvan voor hun steun aan de zorgakkoorden en de daarin vastgelegde kostenbeheersing.”
Het optreden van de senaat zorgt ook voor onduidelijkheid voor individuele verzekerden. Vooralsnog is niet duidelijk wat de status is van de zogeheten budgetpolissen die de zorgverzekeraars al hebben afgesloten. Met de afwijzing door de senaat is ogenschijnlijk de juridische basis komen te vervallen. Toch is het evenzeer de vraag of zorgverzekeraars het product daarmee zomaar van de markt mogen halen.
